dinsdag 8 februari 2011

Smienten in de sloot

Wat een kabaal. Vogelgepiep is het. Ik denk even aan weidevogels, maar zie niets. In een sloot zitten ze met rode koppen en wit aan de achterkant. Ze zijn slecht te zien door het tegenlicht van de zon. De zon die vandaag zo mooi scheen. Het is alsof ze met hun kabaal duidelijk willen maken: niet doorfietsen even naar ons kijken, wij zijn niet zomaar watervogels. Wij zijn smienten.



Zelf kom ik dan net van de pont bij Akersloot. Die gaat iets noordelijk van het Alkmaardermeer over het Noord-Hollands kanaal. Het is een euro naar de overkant. Ik blogde al eerder over een leuk praatje op dit pontje. Nu was mijn gesprek beperkt tot het geven van de tijd aan een vrouw die er om vroeg: “Als het te veel moeite is dan hoeft het niet hoor!” Het was 14.31.

Het was mijn derde pont. Eerst de pont naar Amsterdam-Noord. Daarna een pontje bij Ilpendam (ook al over het Noord-Hollands kanaal): 50 ct, maar wel een strenge veerman; fiets moet op de standaard of vastgehouden, niet tegen het hekje. Dat hekje gaat hij voor die luizige ½ euro niet tjetten. Dat is teveel gevraagd. Gelijk heeft hij.
Tenslotte zou ik bij Velsen weer overvaren naar mijn kant van Noord-Holland. Dat was de vierde pont op een dag.

Aanvulling 9/2/11 10:06: Er is veel veranderd in die kleine 2½ jaar. Destijds fietste ik met veel kracht alle zorgen van me af. Vaak 3 á 400 km per week. De tocht waarin ik voor het eerst die pont nam, kan ik me nog herinneren. Hij ging naar Den Helder. Onderweg reed ik een rondje over het eiland De Woude dat in de Alkmaardermeer ligt. Dat het een eiland was, hoorde ik van een boerin aan de zuidkant. De paden lagen onder de blubber die uit de sloten gebaggerd was.

Langzaamaan kom ik weer op gang. Ik fiets nog steeds, maar minder en denk en schrijf verzorgder. Tenminste dat hoop ik. De pont bij Akersloot is 150 procent duurder geworden. Nog steeds geen klagen. Een fiets, een lunchpakket, wat fruit, vogels en wat grijpstuivers voor pont - en af en toe de trein - maken een leven al dragelijk. De tocht is nog wat stuurloos, maar gaat inmiddels wel ergens naartoe.



Knooppuntenroute met start bij Amsterdam Noord: 39, 40, 41, 1 (Broek in Waterland), 57, 54, 55 (Monnickendam), 2, 22, 21 (pontje), 14, 32 (Purmerend ½€), 48, 49, 46, 43, 60, 58, 57, 56 (pontje 1€), 55, 98, 34 Heilo, 33, 32, 31 Egmond a/d Hoef (E. aan Zee geweest), 30, 29, 25, 14 (Castricum aan Zee), 34, 97, 42 (Beverwijk), 1, 2 (gratis pont naar IJmuiden), 3, 4, 5, 7, 34 (Santpoort-Noord), 38 (Spaarndam), 35, 15, 16, 91, 12, 30, 28, 26 (Halfweg). Tot hier 115 km. Vanaf knopppunt 26 Brettenroute volgen (groene cirkels met witte stip) naar Westerpark.

De route is gemakkelijk uit te breiden met een stuk door de Kennemerduinen. Of op tal van manieren in te korten. Ik vond het leuk om van Markermeer/Gouwzee naar de Noordzee te fietsen en om thuis te vertrekken en daar ook weer aan te komen.

8 opmerkingen:

Draver zei

Zandkastelen staat inmiddels bij mijn favorieten, blijf het volgen.

Jan de Stripman zei

Smienten ! Bofkont ! De onderste foto is een puzzeltje...;o)

martin zei

Draver fijn.

Stripman een sloot vol, naast een molen. De bovenste ook een beetje, toch? De onderste leek mij dan weer duidelijk. Toen ik door fietste gingen een man en vrouw kijken wat ik op de foto had gezet. Ze snapten het zag ik aan de bewegingen van de vrouw.

Jan de Stripman zei

Nee, die eerste is een eitje...! Bij de onderste moest ik echt 3 keer kijken...;o)

Antoinette Duijsters zei

Genieten lijkt het mij als je zo fietsen kunt en aan je foto's te zien is eer veel moois te zien.

martin zei

Antoinette als je loopt zie minstens evenveel, maar wel minder verschillende landschappen.

Antoinette Duijsters zei

Martin, er is verschil, met steeds door een gebied te lopen leer je het echt kennen, dat is dus een moet als je bv wilt inventariseren of de natuur bestuderen.

Fietsen is leuker als je een groter gebied wilt leren kennen, maar je ziet veel minder.

martin zei

Antoinette ik ben van oudsher een wandelaar. Door gezondheidsproblemen ben ik een fietser geworden. Vroeger vond ik fietsen veel te snel gaan. Je zou dan minder zien.

Iemand die Nederland kan vergelijken met de veertig andere rivierdelta's ziet denk ik evenveel als iemand die het aantal meeldraden kent van verschillende planten.

Inmiddels ben ik er van overtuigd dat het gaat om een instelling. Als je er voor pen staat zie je veel van de natuur. Doe je dat niet, helaas dan mis je veel. Wubbo Ockels heeft vanuit zijn ruimteschip meer van de aarde gezien dan veel mensen die er met hun neus bovenop zitten.

Het zijn alleen wel verschillende benaderingen. Benaderingen die niet zonder elkaar kunnen.