zaterdag 22 juni 2013

Galamadammen




Langste dag


Twijfel voor vertrek. Weg zonder portemonnee. Gelukkig al snel een berichtje op de mobiel. Terug. Dan gaat het regenen. Het houdt niet meer op tot bij het aquaduct van Galamadammen. De wind waait uit het Zuidwesten en sloeg IJsselmeerwater tot op het pad. Nat, koud en grijs. De beloofde 30% zon heb ik niet gezien. De 1 tot 5mm regen heb ik meerdere malen gehad. Geen diepe gedachten; rekenen en trappen, een leeg hoofd. De boot nemen in Stavoren of de trein in Harlingen? Ik deed het niet. Mijn weifeling was onterecht. Kruipend over de Afsluitdijk, maar toch de voldoening dat het gelukt is.

In Gaasterland woonde een meisje dat zei: 'Wat heb jij een mooie armband.' Twaalf was ik. Ik reeg ze zelf van hele kleine kraaltjes. Bee was de mooiste van het kamp. Ze was de tweede die iets aardigs tegen me zei in mijn jonge leven. Van Joke kreeg ik knikkers en Sarina zorgde er zes jaar later voor dat ik me voor het eerst ook mens voelde. Ik moet altijd aan de opmerking van Bee denken als ik door Zuidwest-Friesland fiets. Regen, wind en kou zorgden ervoor dat ik er deze keer niet bij stil stond.

Ieder blok van 35 km heb ik een foto gemaakt. Je kan ze aanklikken voor een grotere versie.



zaterdag 15 juni 2013

holle kustlijn




hoop

Fikse tegenwind, zuidwest. Dat is waar ik tegenin rijd. Maar eerst vind ik in de schuur mijn fiets met een lekkeband. Plakken, overwegen en dan toch een andere route door de bollenstreek naar Katwijk aan Zee en via de duinen naar Wassenaarseslag voor een afspraak met blogger Blew. Gesprek over de holle kustlijn waardoor je ziet waar je vandaan komt en ook, in de verte, waar je naartoegaat. Het ging ook over beperkingen die misschien eerder een kader zijn en over geschiedenis en beweging gericht op de toekomst.

Hoe zal het vanmiddag op het Taksimplein zijn gegaan, vroeg ik me daarna op mijn fietsje toch weer af. De Turkse premier Tayyip Erdoğan stelde donderdag een ultimatum van 24 uur aan de demonstranten. Daarna zouden de protesten niet meer geaccepteerd worden. Ik vreesde het ergste. Niet de hele tijd, daarvoor zongen de vogels te mooi en rolden de golven alles weg. Maar waarom leef ik mee? Het is ver weg. Ik heb er geen enkele invloed op. Zij blazen mijn hoop leven in. Dat zal het zijn. Er is nog niets gebeurd.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.




zaterdag 8 juni 2013

Zonder tekst




haken

Tijdens het fietsen zou er een artikel van me geplaatst worden op Sargasso.

Zonder tekst zat ik op de fiets. Er waren de koude wind, de harde zon en het schuim op de golven. De kust poetste alles weg. Alleen de fotoexpositie van afgelopen zondag speelde door mijn hoofd. Een foto van een frontaal naakt was blijven haken in mijn hoofd en ziel, omdat ik te verlegen was om hem goed te bekijken. Maar met bloot is niets mis als het met smaak en liefde is vastgelegd. Angst dat je niet met de goede intenties kijkt en misschien wel eens een begeerlijk vrouwelichaam zou kunnen zien, is de onvolwassenheid van een jongen die het nog niet weet. Dat je het maar weet.

Aan het einde van de dag ontmoette ik een collega blogger van het eerste uur. Tekort.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.




zondag 2 juni 2013

Flarden




Mythische Friese Vrijheid

De Friese geschiedenis bestaat voor mij uit losse flarden. Lange Pier in Floris; zijn zwaard in het Fries Museum, en ik ken het Raeklif (Rode Klif) waarop een steen ligt met de heldhaftige kreet: “Leaver dea as slaef.” Op die plaats werd tot 1500 jaarlijks de slag bij Stavoren (1345) herdacht. Een slag die de Friezen wonnen. Een traditie die in de jaren vijftig van de vorige eeuw weer kuis - nadat in de jaren veertig ook een poging werd gewaagd - leven in is geblazen. Ik fiets er langs en sta er even bij stil.

Waarom en wanneer is Friesland bij de Republiek gevoegd? Door wie? Waarom bestaat er nog steeds een actieve Friese beweging? Zo maar wat vragen waarop ik een antwoord wil.

De laatste vraag wordt behandeld op een uitgebreid informatiebord bij het Klif. De Friezen houden van vrijheid. Dat komt voort uit de strijd tegen het feodalisme. Die strijd leidde tot een ideologie die bepaalde dat de Fries behalve de Keizer (met die Keizer wordt dan Karel de Grote bedoeld) geen enkele autoriteit hoefde te erkennen. Dat bij gebrek aan bestuurlijke organisatie veel macht toeviel aan de kloosters blijft binnen de mythische Friese vrijheid buiten beeld.

In 1498 krijgt Friesland een gouverneur. Dan is het met de Friese vrijheid gedaan. Meer dan 500 jaar geleden! In 1524 lijft Keizer Karel V Friesland in en wordt het de Heerlijkheid Friesland en deel van de Habsburgse Nederlanden (over verzet tegen feodalisme gesproken). In 1648 werd het een gewest van de Republiek der Verenigde Nederlanden, wel met een eigen stadhouder, Willem Lodewijk van Nassau. Beter bekend onder zijn bijnaam Us Heit. Weer valt een stukje Friese vrijheidszin weg.

Wat de Friese beweging wil is niet te zeggen, daarvoor zijn er teveel meningen. Op het bord bij het befaamde Klif staat dat de plek de strijd van de Friezen plaatst “in het kader van de strijd voor de rechten van mensen en volken op de hele wereld.” Elders kwam ik – onder veel meer – tegen dat de Friezen opkomen voor hun taal en cultuur. Minder hoogdravend en minder ambitieus, maar daardoor misschien des te waardevoller. Frielsand blijft prachtig en - al dan niet ingebeeld - ook wat anderser dan rest. Hoewel ...