vrijdag 1 april 2016

geel en rood



Thuis

Het is weer zo'n week dat het niet gaat. Het zeewater wordt al niet meer kouder, maar woensdag bleef ik met een griepje thuis. Vandaag al dag nummer acht niet weg. Afgelopen herfst kostte dat in twee periodes zo'n zeven  weken. Ik hoop dat het nu korter zal zijn.

Het boekenweekgeschenk Broer van Esther Gerritsen doet waar ik al eens over dacht. Hoe verwerk je diabetespijn in een boek, een novelle in dit geval. Het is alsof de ziekte een bijzaak is. Misschien is dat juist goed. Hier verdwijnt wel een heel been naar de verbrandingsovens van Zavin in Dordrecht. Broer's boek bevat een beschrijving die ik zelf eens bedacht: 'alsof je door de brandnetels loopt' en die kennelijk ook bij anderen opkwam. “Of dat er mieren onder je huid kruipen,” staat er dan nog achter, maar daar had ik niet zoveel mee; net zo min als met mijn diabetesverpleegkundige. Die was wel van de mieren. Ieder bezoek opnieuw vroeg ze er naar. Tot ik niet meer ging.

Zo'n boekenweekgeschenk kreeg ik met twee jarige gezinsleden begin maart altijd vanzelf. Dit jaar moest er moeite voor gedaan worden. De kadoboeken waren via internet gekocht en niet bij een boekhandel. Uiteindelijk zou er nog een met de schoolboeken meekomen. Toch moet dat niet zo. Boeken bestellen kan ik net zo goed zelf doen, maar gangbare boeken toch maar bij de boekhandel blijven kopen. Steeds meer komt immers met bestelbusjes van tal van bedrijven aan de deur. Die busjes rijden door de straat, met veel haast, want er is weinig tijd per klant. Slecht voor het milieu, de veiligheid en de levendigheid van winkelstraten.

Terug naar het nu. Lezen gaat nog net deze week. Dat is volgen van taal en niet zelf creatief zijn. Een artikel over de inzet van de Ghanese marine en de samenwerking met de buurlanden vond ik aardig. Dat is nog eens wat anders dan dure onderzeeërs en een enorm duur vlootverband voor de kust van Somalië. In de Golf van Guinee doen omliggende landen het zelf. Tegen geringe kosten kan die inzet nog veel effectiever zijn. Nu ik toch bezig en UUV's (onderwater drones) kunnen prima afgezet worden met amfibische schepen, zegt inlichtingen officier Ktz. Mike Studeman in een artikel achter de betaalmuur. Je kan dat ook in het binnendok van het schip doen, zodat het niet zichtbaar is. Misschien was het mooiste toch een artikel van Benedict Anderson Riddles of Yellow and Red over de verschillende groepen Chinezen in Thailand en hun onderlinge verhoudingen.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.




Werken gaat niet en niet alle muziek is even goed te verwerken. Ik denk niet dat The Drones deze week zou opzetten (het een na het ander gaat uit), maar de vorige heb ik er bijzonder van genoten. Weg met de drones maar The Drones mogen blijven.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

He bah, griep. Ik ook.
Maar 7 weken uit de running is niets om naar uit te kijken!
Ik ben er zelf zo onderhand al aan gewend soms wel 3 maanden thuis te moeten zitten, 2 jaar terug zelfs 4 maanden.
Het is niet fijn maar ik accepteer het en heb me meer verdiept in sociale contacten, dat geeft wat meer kleur aan het kleine leventje.

martin zei

Nu is het bijna over. Ik doe weer mee. Nog geen twee weken. Morgen weer eens de fiets op. Ik mis hem. Vandaag al gezwommen. Niet zo ver, maar wel lekker.

Van sociaal doen word ik erg moe (klinkt beroerd, maar is zo) en moe zijn heeft zijn effecten. Ik doe het wel, maar met mate. Ik zeg altijd maar: ik ben een saai mens. Drink neit, rook niet, bijt geen nagels en vloek niet.