 |  |
mijn utopie en praatpaal
Ik ben gestopt met roken. Ik ben gaan sporten. Ik ben gestopt met lopen. Ik ben weer foto's gaan maken. Ik ben gestopt met alcohol drinken. Ik ben weer naar muziek gaan luisteren. Ik doe nog maximaal een avond in de week buitenshuizige dingen.
Het brandpunt lijkt steeds dunner en scherper te worden.
Ik blijf rommelen als ik moe ben en schrijven als het gaat. Dat tweede meer – niet uitsluitend – met het oog op het bereiken van de schone roodgroene horizon met evenwichtige gender, en 'raciale' toetsen en zonder klassen en zonder oorlog aan de einder.
Ik blijf dus zandkastelen bouwen, mijn eenvoudige utopie (er is eigenlijk alleen wat water, zand, bescherming en onderhoud voor nodig), maar hier ben ik na 5 ½ jaar en 300 stukjes verder uitgeschreven.
https://twitter.com/martinbroek
http://broekstukken.blogspot.com
https://www.facebook.com/martin.broek
https://www.flickr.com/photos/111743663@N05/
De foto's zijn van afgelopen woensdag en kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.
 |  |
2 opmerkingen:
Soms moet je gewoon eens ergens mee stoppen. Daar denk ik ook wel eens over. Het bloggen hangt er een beetje bij. Maar dit blog was altijd bijzonder...
Voor mij was het dat ook. Vrijwel iedere vrijdag zes foto's, een muziekje, tekst en somns een gedichtje werd alleen wat dwangmatig.
Een reactie posten