zaterdag 17 oktober 2015

Vogels



Sprookjes


Beteutert – zo lijkt het – kijkt een kauwtje op het fietsenrek voor mijn woning naar een troep duiven die alle voer opeten dat door de buurvrouw van éénhoog is gestrooid. Hij is slimmer, en sterker lijkt me, maar is toch bang voor de meute.

Niet helemaal fris ben ik als ik het tafereel bekijk. Midden in de nacht claxonneert een automobilist er op los en ik werd wakker, maar niet helemaal. De pijn greep zijn kans om mijn halfslaap te verstieren. Blijkbaar is de vrijheid en blijheid van het toeteren zo groot dat de nachtrust van vele mensen geen doorslaggevende afweging is om het niet te doen.

Nog meer straat. Een antwoord van de pers op de onopgemerkte volkswoede die de Fortuyn revolte blootlegde (en opriep?), was niet alleen aandacht voor de Staat maar ook meer voor de Straat. De invloed van de straat binnen het parlement groeit zowel in woord als hang naar makkelijke menigen om de mondige kiezer te binden. Ik word regelmatig beroerd van wat ik hoor. Beledigen lijkt inmiddels net zo normaal als kakken. Mensen zijn bang zeggen deskundigen op TV en ze mogen in de media het vuur en passant aanblazen. Er was overigens deze week ook een dappere dame op TV te zien die boven het gekrakeel uit stelde dat solidariteit boven angst moet gaan.

Amsterdam nog niet uit zag ik drie kraaien samen een roofvogel verjagen. Nou goed het was een kleintje, een valk, en waarom ze het deden weet ik niet. Maar het werkte wel. Iets verderop zat een schitterende fazantenhaan geen overbodige drukte te maken, maar drentelde oplettend rond. Het werd het begin van een mooie en natte tocht met weinig zicht.

Icoon

Een 12 in vette letters en
twee paar voeten:
de middelste wijzen omlaag,
de buitenste omhoog.

Kent de regiseur zijn kijkers?
Er zijn blikken die iets, niets
of wat anders betekenen.
Spannend, wie wordt het,
de vraag vanaf de start
met of zonder opzet ingeleid
door een kijkwijzer.

Die ene wel
die andere niet
(gelukkig maar.)
Wel op wie ik hoopte.
Net voordat zij weer vedween
en die ander bleef.



Aanleiding korte film over grootstedelijke ongebondenheid versus de verdwijnende geborgenheid van het platte land, One Night Stand X – Wildflowers (Alieke van Saarloos, 2015).

Foto's Tom Otterness SprookjesBeelden aan Zee, Scheveningen, 2004. Je kan ze aanklikken voor een grotere versie ervan.






Deze op Radio4 een klassieke top-300, De hart en Ziel lijst. Bedoeld om klassieke muziek te promotenen dat lijkt te zijn gelukt; er zijn activiteiten in het land en op radio en TV. Quatuor pour la fin du temps van Messiaen, dat voorbij kwam, sprak me aan. Hier meer over de geschiedenis ervan.

2 opmerkingen:

Jan de Stripman zei

Je bent tegenwoordig al dapper als je zegt dat je mensen wil helpen. Een tijdje terug zag ik een stukje interview met een oude monnik die zich inzette voor goede doelen. 'Waarom helpt u de mensen ?' vroeg de journalist. 'Omdat de mensen hulp nodig hebben,' was het antwoord...

martin zei

Maar zet die monnik drie keer aan tafel bij DWDD of Pauw en hij wordt al minder stellig of weggehoond als iemand die het beter weet dan de gewone burger. De ranzige stemming wordt door de pers gezocht en versterkt. Waarom kijk ik? vraag ik me steeds weer af. Waarom lees ik niet een goed boek of kijk naar een mooie film? Omdat de termometer van de samenleving ook de aansteker van het vuurtje is en ik wil weten hoe dat werkt.