zaterdag 27 juni 2015

Goed



Herdenken


De afgelopen week heb ik verschillende keren gespraat over mijn kwalen. Soms is dat goed en soms moet het. Je wilt niet altijd met goed antwoorden, want wat betekent het dan nog als je weglaat waar je het liefst zo min mogelijk mee bezig bent, maar waar je steeds met je neus op wordt gedrukt door de pijn, energie verlies en omdat het je sloopt. Doorgaans ga je er je niet beter door voelen en vaak is het verstandiger het te laten. Het verhaal vertellen is zwaar en dan komt dat woordje mooi van pas. Maar niet altijd en misschien is het beter om in je arsenaal ook te hebben: Altijd moe, altijd pijn, maar laten we het ergens anders over hebben. Hoe gaat het met jou?

In de tussentijd rijd ik ook nog een rondje om het IJsselmeer (272 km) met pittige tegenwind en houdt daar alleen een schraal scrotum aan over. Ik zou bijna overstappen op zo'n flitsende zeemleren broek.

Deze week nam ik afscheid van een goede kameraad, waar ik veel van leerde. Karel Koster zag overigens zijn Kamerwerk niet als hoogtepunt in zijn carrière, maar zijn werk voor Eurobom, zoals hij in dit in memoriam zegt. Karel hield je onderkoeld bij de les en hopelijk doet hij dat ook al is hij er niet meer. In een van mijn laatste bezoeken aan hem zei hij: Je moet optimistisch blijven. Ik zal het proberen ondanks de hindernissen die er liggen.

Begrijpen

Vanaf de wiegeliederen die de moeders zingen
                    tot de berichten van de nieuwslezer
Overal in de wereld de leugen overwinnen
In ons hart, in boeken, op straat.
Wat een fantastisch geluk te begrijpen, liefste,
begrijpen wat er rondom ons heen gebeurt.

                  Nazim Hikmet

Het was dit gedicht dat voorin het boekje De Turkije connectie werd gezet. Tijdens de presentatie in de Frederik Hendrikschool te Amsterdam kwam Karel – een van de auteurs – er op terug. Het is geen geluk te begrijpen wat er gebeurt, zei hij. Het is een van die momenten die ik meedraag.


De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.


4 opmerkingen:

Anoniem zei

Je gaat de strijd aan met je kwalen, dat is goed. Optimistisch blijven is noodzakelijk. En als zo'n zeemleren broek helpt, moet je dat gewoon doen.

Mooie foto's! Ik probeer het fotograferen van dingen die kapot zijn te vermijden en dode dieren (soms lukt het niet). Het geeft mij een beter gevoel.

Groet en plezier!

martin zei

Die wulk kwam ik al tegen bij het naar de zee lopen. Ik vond hem wel mooi kapot. Hij past ook wel bij het afscheid op dit blog. Dat stuk hout spoelde gelijk met mij aan en de drie spijkers maakten het fotogeniek (eigenlijk is alles aan de kustlijn mooi op de foto te krijgen). De schilpadden zitten hiet niet zo ver vandaan in het buurtpark. Het zijn forse exemplaren.

Die broek? Ik zie het nog wel. Voor de langere tochten met veel tegenwind dan misschien. Verder gewoon gewoon.

Anoniem zei

optimistisch blijven vind ik vooral voor de omgeving reuze handig.
Maar de werkelijkheid toont geen optimisme maar de waarheid.
Ik kan zelf niet tegen dat soort opmerkingen als optimistisch blijven.
Soms is het leven te zwaar.
Gelukkig zijn er weinig mensen die het tegen mij zeggen. Maar ik laat af en toe mijn hoofd wel hangen alleen durf ik er niet zo vaak over te praten omdat anderen dan van die opmerkingen maken waaruit je opmaakt dat ze er niets van begrijpen en daar zit je dan helemaal niet op te wachten, nog meer uitleg geven.
Ik vind het leven momenteel waardeloos. En dat durf ik bij jou wel te zeggen, want volgens mij ga jij geen goed bedoelde adviezen geven, die zijn nergens goed voor.

martin zei

Het maakt veel uit wie het zegt en in welke omstandigheden. De werkelijkheid verdient soms ook optimisme. Zelf paar ik een behoorlijk negatieve kijk op de mens aan een groot optimisme dat het beter kan. Een soort contradictie waar ik goed mee kan leven en tot mooie dingen leiden.

Het leven is zwaar, ook voor mij. En daarover ben ik helemaal niet optimistisch. Ik hou het zo goed mogelijk vol met wat mitsen en maren waarover ik niet uit zal wijden. Maar een van die mitsen is dat ik een beetje nuttig wil zijn voor de rest om me heen en dat geeft dan wat zin. Als dat wankelt dan is het goed om toch mogelijkheden te zoeken. Maar dat is strikt persoonlijk. Bovendien hoe kan ik goede raad geven aan iemand die niet van strand en zee houdt.