zondag 15 maart 2015

Voor




Jan Lul


De lente komt met drukte. Morgen wordt mijn oma 105 jaar, maar ze is net voor haar honderdste gestorven. Zoon en vriendin zijn wel net jarig geweest. Vrijdagavond gingen we met het hele gezin naar Micha Wertheim. “Negenennegentig procent van de mensen wordt armer en een procent wordt snel rijker. 't Lijkt mij niet dat er een geest van revolutie door de zaal gaat,” zei hij voor Jan Lul.

Overdag fietste ik tegen de wind in. Toen de wind voor de tweede helft van de tocht aan de goede kant kwam te staan, brak mijn ketting. Het was midden in het IJsselmeer op de Houtribdijk tussen Enkhuizen en Lelystad. “Bij Checkpoint Charly, zo heet het daar,” vertelde een behulpzame fietser toen ik bijna bij het station was.

De fietsenmaker, Shop30, aan de Haarlemmerstraat in Amsterdam vond dat hij na twintig jaar afgedankt kan worden. “Deze fiets is het niet waard gerepareerd te worden.” Ook langdurig fietsplezier kent zijn grenzen blijkbaar. Dan maar weer naar een echte fietsenmaker met smeer aan zijn handen en wielen aan het plafond, een bankstel en koffie in de werkplaats voor de buurt en kostenefficiënte reparatie. Hij, Frans, vertelt er mooi over:



Ik las in het boekweekgeschenkje van Dimitri Verhulst de regels “(…) in een belachelijke outfit dat zo'n wielerpak toch is.” Met die kwalificatie ben ik het helemaal eens en ik zag er vrijdag veel langskomen. Het seizoen is weer begonnen. Eentje kwam naast me rijden, toen ik met de wind mee naar Enkhuizen stepte, om te vragen of hij kon helpen, bedankt nog, maar kon niets voor me betekenen.


familie

over het zachte natte zand naar de zee
de golven ruisen al miljarden jaren
omdat ze altijd naar de kusten rollen
soms zijn de baren koud of juist warm
maar altijd vertrouwt voelt het zilte water

je zwemt er veel, of in de winter juist kort
te lang spartelen kan immers ook, dan
raak je onderkoeld en verdoofd, maar

het ruime sop sluit zich altijd om je heen,
als een paar jarenlang ingelopen schoenen

Nachrift:

het kleine steentje in de zool gaat pas na verloop
van tijd de zool binnendringen en pijnigen
ruilen kan niet en in de golven gooien geen optie


De foto's zijn gemaakt op 13-15 maart 2015. Je kan ze aanklikken voor een grotere versie ervan.


7 opmerkingen:

Antoinette Duijsters zei

heb ook z'n oude fiets, maar kan hem niet missen.
Prachtige foto's.

Jan de Stripman zei

Misschien heb ik nog een kettingpons liggen. Kun je zo meekrijgen, als je weer eens langs fietst. Daarmee kun je je ketting weer aan elkaar maken, mits er ruimte genoeg is, want het gebroken schakeltje moet er tussenuit.
Het werkt daarom het beste bij een fiets met derailleur...

martin zei

Antoinette ik ben zo rijk om er twee te hebben. Een stadsfiets uit 1948. Ik zei het nog tegen de fietsenmaker die twintig jaar de uiterste houdsbaarheidsdatum vond, maar die hoorde of begreep me niet of wilde dit niet. Daarnaast een fiets met versnellingen die ik op aanraden van familie en vrienden vier jaar geleden tweedehands kocht.

Jan de ketting en tandwielen mopperden al wat langer. Vanaf dinsdag ben ik een week meer aan huis gebonden en ik dacht hem weg te brengen, maar was net te laat. Ik fiets er meer dan 10.000 km per jaar op. Dus de boel verslijt, dat ponsje kan ik wel gebruiken. Dus alvast bedankt.

Anoniem zei

Ah, je zit er weer helemaal bovenop!

Groet en plezier!

martin zei

Nou niet helemaal, mijn fiets hangt aan een plafond. Maar cultureel ben ik weer een echte Grachtengordelaar, met Wertheim en Verhulst. Dat wel. Al zijn het de slechtsten niet.

Anoniem zei

Wat erg hoor van die fiets. Van een vrouw van 20 zeggen ze dat toch ook niet? Die fiets van jou gaat met wat reparatie aan vitale onderdelen nog wel 20 jaar mee. Zeg maar tegen die man dat ik dat gezegd heb.

martin zei

Ik hoef die mannen van Shop30 niet meer. Geen hart voor de fiets, maar voor de eigen zaak. Het deed me een beetje aan Tedje en Van Es denken. Schudden aan het voorwiel om te laten zien dat de fiets op is. Bah. Ik werd er triest van. Doe mij maar een echte fietsenmaker.