zaterdag 27 september 2014

Erkenning




rapper


Ik weet wie ik ben. Ik weet waarvoor ik sta. Ik mag er zijn. Ik mag daar trots op zijn. Ik ben wat minder bang. Wat minder bang om een andere kant van mezelf te laten zien. Aan het woord is Sharon den Adel, van de metal band Within Temptation. Bijna een samenvatting van geluk.

Dat geluk straalt van deze metal barbie met mooie schorre lach af. Ali B. weet daar met zijn gevoel voor taal en mensen toch emo-TV van te maken. Ik hou van zijn manier om mensen, muziek, Marokko en Fez in beeld te brengen. Het blijft Trosgezellig maar toch gaat het ergens over. De liedjes die eruit voortkomen vind ik niet altijd even geslaagd.

Die zes eerste zinnetjes van dit blog zijn in mijn hoofd blijven hangen. Waar sta ik? Trots? Nee nooit. Het Christelijke, de mens is nietig en de onvoorwaardelijk naastenliefde, zijn in mijn cellen gedrongen. Niet tot mijn nut. Weet ik wie ik ben? Wel een beetje. Bang? Enorm. Vreselijk bang voor falen en dat ik er niet toe doe.

Op de fiets denk ik daarover na en probeer er bij te komen. Uit mijn onzekerheid zoek ik naar erkenning in mijn omgeving. Maar zonder een beetje trots en met wat minder angst zal het zoeken moeilijk worden. In mijn hoofd rappen gedachten.


Groot en klein

Een idealist is iemand die gelooft in ideeën
zoals de filosofen zeggen
alsof het niet ook om 't echie gaat

Als je geen aangemeten motor hebt
wordt je de pas afgesneden
Op fossiele brandstof draaiende
a-sociale darwinisten rijden je omver
ook als ze geen voorrang hebben
Pijnlijk als je zelf niet stopt

Onder een bankje ligt een tas
met de restanten van een feest
men was zo verheugd en vermoeid
dat de troep bleef liggen
Tis onverschilligheid
voor natuur en de schoonheid van de stad.

Niets om je druk over te maken
Dat moslims worden gezien als agressievelingen,
als daders en niet als mens.
Dat zou je moeten raken.

Want vaak zijn zij ook de lul.
Denk aan die boeddhisten in Birma,
Ze joegen de Rohingya's weg,
dat zijn etnische zuiveringen
of aan Palestijnen in Gaza.
Moslims in Gurajat die werden bij duizenden
gepakt door moordende Hindoes

Het is niet allemaal zo simpel.
Islam is voor het merendeel een geloof
en geen strijd tegen anderen.

Handicaps worden een probleem
De zieken worden uitgekotst.
Huizen dicht, opvang verdwijnt.
Je draait zelf op voor je pillen.
Want je doet toch niet mee.
Het was maar voor even dat
kapitalisme ruimhartig was
(of liever zeg ik 'deed')
rijkdom is steeds meer voor de rijken
De zieke die heeft pech
Die gaan we niet verlichten
de zieken die moeten weg

Grote problemen, kleine problemen
Maar wie bepaalt: wat is klein en wat is groot
Raakt het persoonlijk dan wordt het mega
Is zorgzaamheid de norm dan wordt het beter.
Ik pak de fiets en rijd van alles weg.

Martin


De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie. Na de eerste jerrycans aan de kant van het IJsselmeer besloot ik er zes op de foto te zetten. De plasticsoep begint hier.






Huub van der Lubbe zingt over geniet van het bijzondere van de gewone dingen. Het is een motto waar ik ook naar leef.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Prachtig en oprecht, zoals altijd. En de plasticsoep begint bij onszelf.

martin zei

Weer wat oprechtheid uit de tenen. Als het niet gaat dan helpt dat wat bij het opruimen van de soepzooi.