donderdag 17 februari 2011
een klein rondje
Lekker op tijd ontbeten en snel op de fiets gestapt. Een traditioneel rondje Ronde Hoep werd het woensdag. Eerst naar Ouderkerk aan de Amstel en dan langs de Bullewijk. De vorige keer fietste ik aan de verkeerde zijde en moest ik via een zelfbedieningspont naar de goede kant. Nu wel op de juiste oever zie ik dat die bij de begraafplaats wordt verhoogd. Een eindje verder staat nog steeds het bord: Ronde Hoep onder water, nooit.
Ik draai de weg langs de Waver in. Ook daar dijkverhoging. De bagger op het pad is glibberen voor mij. Drie keer op een korte tocht zie ik de klimaatverandering aan het werk. De werkzaamheden tegen het hogere water zijn een zegen voor de aannemers. Die hebben tijdens de crisis werk. Dat schijnt een paradox voor een idealist die denkt dat er aan de oorzaken gewerkt moet worden en niet aan de gevolgen. Door hard te werken aan de gevolgen neemt de oorzaak juist in kracht toe. Klimaatverandering met zijn hogere zeewaterspiegel en extreem weer en zware regenbuien is deel geworden van de planologie en economie.
Als ik voor de wind weer terug rijd, weet ik dat ik op tijd tuis al zijn om mijn zoon op te vangen als hij uit school komt. Ik zie aan de Rondehoep West dat de scheepswerf waar ik al eens over blogde helemaal weg is.
Rustig fiets ik met een lekker vaartje naar huis. Twee ooievaars staan naast elkaar langs de rand van een sloot te wachten op de eerste kikkers. Dat we de wereld naar de knoppen helpen dringt gelukkig niet echt tot me door. Langs de Amstel hangt een poster met 'Waarom?' achter het raam. Ik ben vroeg terug. Nog wat thee, kruiden, exotisch fast food en een nieuw dessertbord voor mijn jongste zoon bij een Chinees magazijn gekocht. Hij is er blij mee en ik met mijn korte voorjaarstochtje.
Labels:
fietsen,
nieuw,
ronde hoep
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Mooi verhaal, Martin. Die ooievaars hebben gelijk, hoor. Het is onze wereld die we misschien aan het verpesten zijn. Met de wereld van de ooievaars gaat het zo slecht nog niet...;o)
Stripman het was een prachtig gezicht, die twee op hoge poten en met de snavels naar het water gebogen, waarin ze ook nog eens spiegelden. Dat is gewoon genieten.
Een reactie posten