Op 30 juni fietste ik langs de Oostvaarderplassen. Voor het eerst dit jaar zag ik lepelaars foerageren. “Laat ik dit niet vergeten,” dacht ik, "dan kan ik het verwerken in mijn blog over de fietsdag van vandaag.” Ik knipte een foto met mijn mobiel ter herinnering.
Later, toen ik in mijn hoofd al een stukje geschreven had, vroeg ik me pas af waarom zou ik van deze tocht een verhaaltje maken. In Gaasterland werden mijn gedachten te persoonlijke om hier te delen. Maar ook die werkte ik in mijn hoofd om tot tekst. "Nee," hoorde ik me toen denken.
Daarna bedacht ik me dat ik niet alles kwijt wil en het niet interessant is voor anderen vluchtige gedachten en observaties te lezen. Ook niet om te weten dat:
• je prettig tussen twee 17e eeuwse schepen door kan fietsen bij Lelystad.
• Dat je na de Flevocentrale in de verte vaag het eiland Urk kan zien oprijzen uit het omringende land, waardoor het nog steeds een eiland lijkt.
• Dat ik in Urk kabeljouw at met uitzicht op de spreuk: Zoekt de Heere en leef!
• Of dat Lemmer zo fantastisch ligt in een hoekje van het IJsselmeer; tussen Friesland en Noordoostpolder. Met scheepswerf Bijlsma in het uiterste puntje. Bovendien een mooi strand heeft.
• Dat licht en gras zo mooi samen kunnen spelen.
• Dat je de stuwwallen van Friesland kan zien vanaf het fietspad (waaraan nu al maanden wordt gewerkt) tussen Lemmer en Urk.
• Dat in Friesland zelf zwerfkeien, ranke elegante kerkjes, mooie boerderijen en meren vol zeilschepen strijden om de aandacht.
De tekst was leuk, toeristisch verantwoord, maar komt hij niet op het blog. Er zat geen diepgang meer in nadat ik alle persoonlijke zaken eruit gefilterd had.
Toch had het virtuele schrijven wel zin. Je ziet meer dan je kan bekijken tijdens zo’n lange fietstocht. Door in mijn hoofd te schrijven lette ik beter op, was het niet alleen stompen op de trappers van de vroege ochtend tot de late avond. Kennelijk is door het vele bloggen dit de vorm die ik geef aan het organiseren van mijn gedachten. Maar dat je meer ziet dan waar je nauwkeurig aandacht aan kan geven is een alledaags euvel, waar elk leven mee kampt en daarom een trivialiteit.
2 juli 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten