Laatst fietste ik langs de straat waar ze woonde. Dat was in een klein huisje. Gisteren besloot ik het straatje nog eens in te rijden. Er staan nu heel veel woningen te koop. Voor vertrek kijk ik door de enorme zak met brieven en kaarten die ik in de loop van mijn leven heb opgespaard om die van haar te vinden. De brieven zijn er nog, maar de enveloppen heb ik weggegooid. Die vond ik er blijkbaar niet toe doen. Daardoor kan ik nu het huisnummer niet meer vinden. Ze kreeg een theedoek van haar moeder na een maand verkering met mij, zo lees ik.
Wat me bij het graven en lezen vooral overvalt is schrik. Hoe weinig houding wist ik me destijds te geven. Hoe weinig ik begreep van anderen. De verhouding tussen mezelf en de ander was me volstrekt onduidelijk. Hoe slecht kon of wilde ik me inleven. In mijn brieven wist ik me doorgaans blijkbaar vaardig uit te drukken. Ook valt me op dat de brieven over wezenlijke en persoonlijke zaken gaan en daar nodigde ik blijkbaar toe uit. Mijn eigen brieven zijn grotendeels verzonden. Die kan ik niet meer doorlezen.
Kreeg ik bezoek of ging ik zelf op pad dan wist niet wat ik met de ander aan moest. Had ik langer de tijd om me in de groep te plaatsen dan lukte dit wel. De aandacht voor mij bleef ook dan onverwacht en onbegrepen, omdat ik dacht dat ik het niet waard was. Ik liep dan met mezelf onder mijn arm. De verwachte rol probeerde ik te spelen en dat doe ik nog steeds. Er is inmiddels meer bagage en meer routine. Een advies uit een brief van een paar jaar later, van een ander meisje, dat ik nu lees, lijkt op maat voor het heden. Vooral die constatering dat heel veel van zo'n dertig jaar geleden er nog steeds is, jaagt me schrik aan.
Er zijn mensen uit mijn leven verdwenen. Van velen vind ik dat niet erg. Er zijn mensen aan wie ik met weemoed terugdenk, omdat ze me warmte schonken die ik nodig had. Soms misschien zonder dat ze dat zelf wisten. Van sommige mensen waarmee wel meer contact was, zou ik willen weten hoe het met ze gaat. Je kan dan gaan zoeken met Google. Degene die ik het liefst weer terug zou vinden heb ik tevergeefs gezocht. Ze was 'gewoon een' vriendin, maar wel iemand waar ik veel aan heb gehad en van heb gehouden. De mooiste momenten heb ik met haar beleefd. Zij had veel minder aan mij, lees ik nu.
Wat is dat eigenlijk weemoed? Op de fiets denk ik dat het gaat om herinneringen aan vroeger waarvan je iets mist. Iets wat verdween en een leegte achterliet. Die leegte is er (lang) niet altijd en het ene laat meer holle ruimte achter dan het andere. Thuis kan ik zoeken naar een definitie: zacht treurige gemoedsstemming, zegt een woordenboek.
Synoniemen willen nog wel eens duidelijker maken waar een begrip echt om draait. Hier kom ik er niet verder door: melancholie, staat er. Maar elders had ik juist gelezen dat weemoed en melancholie niet hetzelfde zijn. Daar ben ik het mee eens. Weemoed is de weeë treurige gemoedsstemming om wat uit het verleden gemist wordt. Daar houd ik het op. Totdat iemand iets beters weet.
Dan fiets ik door van knooppunt 33 naar 50 en dan nog naar 73. Ik ga tekstboekjes voor Brik plakken bij de Kift (daarover later meer). Raak typeerde een recensent hun muziek als 'doffe koper weemoed.' Als ik zoek op De Kift + weemoed dan vind ik tal van treffers. Ook daarom dacht ik aan het woord toen ik op de fiets stapte. Het was niet alleen die tas met brieven. De muziek van De Kift is naast weemoedig ook ironisch en melancholisch:
Ik zing, ik drink, ik lach, ik dans
terwijl mijn harte weent.
Mijn ogen schitteren in wilde glans
terwijl mijn harte weent.
Tekst uit Beguine op de voorlaatste CD Hoofdkaas
13 opmerkingen:
Weemoed zou dat bij onze leeftijd horen, mooi verhaal.
Als het bij jouw leeftijd hoort dan ben ik vroeg (toch zo'n jaar of vijftien jonger). Misschien past het bij grote veranderingen, waardoor je anders in je tijd en vel komt te zitten. Hoewel. Ik had het ook al voor deze periode in mijn leven.
een mens zonder weemoed heeft niet geleefd, denk ik...mooi martin...en de Kift... die zag ik twee keer optreden: vitale zanger!
Weemoed, zit ook iets liefs in. En is leeftijdloos dacht ik.
Mooi stuk Martin,en wel herkenbaar ook.
@zeeschuim Er zijn ook mensen die het verleden van zich af laten glijden als het water van een fuut of juist meenemen zoals de kuikens op de rug.
barbara Het kan lief zijn dat over je schouder kijken, maar ook zeurderig. Ik denk zelfs dat het tot stalken kan leiden. Zo gauw er verleden is - en dat kan al na het vertrek van een vriendje, een verhuizing, etc. - kan er weemoed zijn. Dat denk ik ook.
Mooie overpeinzing, Martin !
Je maakt me nieuwsgierig naar de Kift...
Jan er zijn in de tekst een paar links naar de vorige CD. Speciaal voor jouw een verwijzing naar de hele CD Brik:
hier.
@martin - Net een klein stukje geluisterd. klinkt heel bijzonder. Nu even geen tijd, maar ik ga later zeker verder luisteren...;o)
Mooi, treffend en herkenbaar stuk, Martin.Ik kan me in jouw omschrijving van het woord weemoed vinden. Ook dat je er niet in moet blijven hangen maar het voelen zodra het zich om wat voor reden zich aandient en dat wat je mist proberen te constateren. Vaak is dat genoeg om het zich te laten oplossen. Ik weet wel uit ervaring dat je soms de plek of die periode meerdere malen op "moet" zoeken om er echt achter te komen waarom de weemoed je overvalt. Ik merk soms ook dat ik de "toekomst" mis uit het verleden toen ik nog jong(er) was, misschien wel de overtuiging dat er nog zoveel verandering mogelijk zou zijn. Perspectief. Achteraf moet je soms concluderen dat veel dingen toch onveranderbaar zijn, en dat het er om gaat dat je moet accepteren en blij moet/mag zijn met de kleine veranderingen die wèl in het leven gaandeweg mogelijk zijn.
Hartelijke groet, Coby
Heel mooi! "Degene die ik het liefst weer terug zou vinden heb ik tevergeefs gezocht." -Zeer treffend!
@Coby mooie woorden. Bedankt.
@Blew ik zie nu pas hoe treffend.
VSp
20 maart was m'n verjaardag. Prachtig weer. van m'n vriendin kreeg ik o.a. een nieuwe verjaardagskalender. Ze ergerde zich aan de oude kalender.
Geen wonder, daar stonden de verjaardagen van Gusta, Hinky Pinkie uit Israel, Leontien, Aja, Tada, Jill Mc. Naughty uit AUS, Ineke, Hanneke, Drea, Ina en Cissie op. Allemaal exen.....
VSp ga je ze niet missen die herinneringen aan de verjaardagen van je exen?
Een reactie posten