Blog

foto's tijdens fietstocht 21 januari 2011

Als er een probleem – in de zin van iets dat je op kan lossen – opdoemt, door je hoofd huppelt of je uit je slaap houdt dan helpt het om het op te schrijven. Je hoeft er vaak niets meer mee te doen. De scherpe randjes zijn verdwenen en je kan verder. Waarom is dat eigenlijk? Het is deze vraag die door mijn hoofd speelt als ik langs het Amsterdamse Nieuwe Diep rijd.

Schrijven is een vorm van denken die goed valt te controleren. Je schrijft op wat passeert. Je kan terug lezen wat je eerder dacht. Het is een vorm van bewaren, bedenk ik me al snel, terwijl op het kanaal een woonschip passeert. Je bewaart de beschrijving en mogelijk zelfs enkele nieuwe gedachten of een oplossing. Dat geeft een veilig gevoel. Het kan niet meer kwijt.

Bij Weesp begint de mist. Die mist zal duren tot Soestdijk. Via de Westelijke en Oostelijke heide gaat de route. De heidestruikjes zitten vol met rijp en hier en daar schemert een boom door de mist. Ik maak een terloopse foto om niet te vergeten. Onthouden en denkbeeldig opschrijven wat mooi is en wat er in mijn hoofd opkomt dat is wat ik nu doe.

In Soestdijk zit ik aan tafel bij de Stripman en we praten over schrijven, vastleggen en onthouden. We hebben het erover of je schrijft en tekent voor jezelf of voor anderen. Of schrijven je diepe gevoelens weergeven is, rationele gedachten ordenen of geschiedenis vastleggen. Ook hier de vraag waarom. Ook de constatering dat schrijven helpt en plezierig kan zijn.

Dit denken en praten brengt me dichter bij wat ik wil met dit blog en met de persoonlijke uitbarstingen in rijmelarij, proza of gedachten. Schrijven heb ik geleerd omdat het nuttig was en om aan thuis te vertellen wat ik ver weg meemaakte. Vanaf mijn 21ste pende en typte ik dagboeken vol met overpeinzingen voor mezelf. Rommelige weinig terughoudende teksten die wel waardevol voor me zijn.

Voor mij is schrijven ordenen en zoeken. Dat was in de brieven naar huis, de artikelen en pamfletten en de dagboeken zo. Laatst merkte ik dat ik over iets niet schreef, omdat ik niet wist dat en wat er speelde. Ik kwam erop doordat ik er omheen schreef voor een blog. Dat komt vaker voor. Het zit nog onderwater en komt later misschien nog boven, als ik het niet vergeet. Voor een dagboek is het juist mooi om iets dat je niet begrijpt te grijpen en beschrijven.

Op het blog ben ik terughoudend. Aan thuis schreef ik ook niet alles. Het overbrengen van informatie en overtuigen is ook dingen weglaten. Ook op een blog is het kiezen. Alleen al omdat iedereen mee kan lezen. Toch als ik me bewust ben van waar ik omheen schrijf dan verrijkt het blog me meer dan de lezer misschien opmerkt. Het bloggen gaat door, dat besloot ik al schrijvende en op een fietstocht.