Schoonheid

ontroering

Het is een bekende route die ik ga fietsen. Langs het Markermeer via Lelystad naar Enkhuizen. Het grootste deel loopt langs een grote weg. Vervelend vind ik dat niet. Het uitzicht over de rietvelden en plassen naast de Oostvaardersdijk, Marker- en IJsselmeer maken veel goed.

De natuur overweldigd door zijn schoonheid en dat ontroert. Mij maakt het melancholisch. Melancholie is een gevoel dat je kan verscheuren tussen pracht en pijn. Er wordt niets beter van pijn om de wereld tijdens het binnenhalen van de mooie momenten. Waarom blijft het niet bij ontroering en verwondering. De narigheid komt dan later wel. Dat kost minder en levert misschien meer op.

Het was een goede week: de afgelopen week. Er kwam wat uit mijn handen. Ik voelde me over het algemeen goed en deed niet meer en niet minder dan ik kan. Die fietstocht was een mooie afsluiting van die week.

Je kan de foto's in dit blog aanklikken voor een grotere versie.