 |  |
Zee
De reis moet nog beginnen. De volle trein veranderd drie keer van bestemming. En dat alles door een vrachtwagen op het spoor. “Klagen helpt niet,” klonk het eensgezind, maar de plannen van tienduizenden mensen moeten al-dan-niet per GSM veranderd worden. In de nieuwe economie staan ook banen bij te laat komen op het spel; ik hoorde dat mensen een taxi namen om op tijd te komen om een flutbaan te behouden.
Er is weinig ruimte om te lezen op het volle balkon. Minstens vier mensen die onzichtbaar mindervalide waren, verdrongen zich om de beschikbare klapstoeltjes. Waarom doe ik dit, vroeg ik me af. Om gezond te blijven en fijn langs en van de duinen te rijden. Bijna thuis bedacht ik me: en voor een leeg hoofd en een prettige verdoving. Dat lukte ook met een uurtje minder trappen door de vertraging.
 |  |
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.
4 opmerkingen:
Omdat het een verslaving is en je niet meer anders kunt :-). Je kunt er maar het beste het beste van maken (en dat doe je al).
Groet!
Het is zeker verslavend. Het leven wordt anders op de fiets.
Een treinvertraging is iets anders dan een terroristen aanval op een vliegtuig.
Respect voor de nabestaanden.
Evenzogoed een mooi blog.
Vriendelijke groet,
Rob het verband zou ik dan ook niet durven leggen. Het wegvallen van dierbaren is met niets te vergelijken. Toch bevreemd het mij dat zo'n vliegramp met Nederlanders dichtbij komt en we in deze zogenaamd geglabliseerde wereld verder leven naast veel grotere 'man-made' rampen elders in de wereld waarbij ook dierbaren wegvallen.
Een reactie posten