 |  |
springende gedachten
Fietsen was het. Fietsen en anders niets. Binnen de kortste keren was ik bij mijn moeder op de camping en vandaar - later op de dag - ook weer zo terug thuis. Twee uur en twintig minuten geeft de reisplanner voor die reis. Ik deed het in drie en een half uur.
Er sprongen wat gedachten door mijn hoofd: Het verhaal Een vrouw en de oorlog (een vervolg) van de Japanse schrijver Ango Sakaguchi uit 1946 waarover ik eerder deze week schreef, kwam terug door de tekst op de filosofiescheurkalender over Alfred Adler die ervan uitging dat je “mensen moet begrijpen op grond van de betekenis die hun gedrag voor henzelf heeft. Alleen als je weet welke betekenis iemand geeft aan zijn situatie, kun je begrijpen waarom hij doet wat hij doet, namelijk om te worden of blijven wie hij is,” aldus Timon Meynen*; Gaza-perikelen binnen de SP; een gedicht over etensgeuren; en de vorm van dit blog nu er Alweer een foto een nieuwe naam en inhoud heeft gekregen.
Ondertussen schieten velden, bossen en heide aan me voorbij. Op de prachtige terugtocht zijn er witte wieven in het bos en speelt de oranje zon door de bomen en later maanlicht boven de velden.
Verwaait
De geur van eten wappert door de lucht
Fijnstofvoedseldeeltjes doen watertanden
De smaak verspreidt zich wijd en zijd
Maar de verwachte eter verschijnt niet
Het maal verpietert en wordt taai
Niet meer te genieten dan met lange tanden
Martin
 |  |
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie of iets anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten