Terugblikken

El secreto

Op de fiets malen je benen de trappers rond en de gedachten in je hoofd.

“U houdt duizend verledens en geen toekomst over,” zei de bankbediende Ricardo Morales in de Argentijnse film El secreto de sus ojos tegen de gepensioneerde aanklager, schrijver in spé en speurneus Esposito. Hij zoekt na vele jaren nog steeds de moordenaar van de geliefde van Morales. Laat het verleden rusten; herinner alleen het mooie; kijk vooruit, wilde de bankbediende daarmee zeggen. Een bekend thema. Ook voor mij.

“Ik heb altijd vooruit gekeken. 'Terugblikken' valt buiten mijn jurisdictie. Ik verklaar mezelf incapabel,” aldus Esposito's baas Irene Menéndez Hastings. Dat klinkt gewoon. Toch is niet omkijken moeilijker dan het lijkt. Er zijn maar weinig mensen die het kunnen en of het 't leven leefbaarder maakt is de vraag. Ook blijft het tot het laatste moment zo dat er nog leven voor je ligt.

Een andere opmerking in de film was: het leven is één. Het komt neer op 't verleden staat niet los van het heden en de toekomst. De tijd van vroeger is er nu nog steeds. Ze zal er ook in de toekomst nog zijn. De opmerking paste goed in het verhaal van de film. Maar of het altijd opgaat? Niet alle verleden tijd hoeft verdwenen te zijn, maar het is ook niet mogelijk alles naar het heden te halen. De tijd van vroeger kan je gunstig gezind zijn, vermorzelen of je betekent er niets meer voor.

Naast me klotst het water van het IJsselemeer. Ik trap de toekomst in met een grijze verte zonder horizon en later uitbundige bloesem, vogelzang en heel veel bosanemoontjes. Overigens was El secreto ook mooi, omdat hij over meer ging dan de tijd.

Je kan de foto's aanklikken voor een grotere versie.