 |
Geniet de Zeeuwse eilanden
“Prettig weekend,” zeg ik tegen de vrouw achter de kassa van een supermarkt in Haamstede. 's Ochtends ben ik fietsend vertrokken vanuit Haarlem en onderweg naar Middelburg. Ik ben inmiddels aan iets zoets toe. “Wel een lang weekend,” reageert de cassierre. Meteen weet ik waar het aan ligt. Al maanden fiets ik op vrijdag en mijn leeggefietste hoofd houdt zich aan die routine vast, ook als het niet klopt. Het was dinsdag, een mooie zonnige dag.
Door mijn hoofd spelen stellingen die ik de laatste tijd las of hoorde. “Know where you stand and stand there,” en “het is ook goed om dingen af te ronden en los te laten. Dan is er misschien ook weer ruimte om een andere invulling aan het leven te geven.”
Echt iets nieuws zal het niet snel worden. Frida Berrigan, die de eerste uitspraak opnam in haar blog, nodigde ik tien jaar geleden uit voor een symposium in Amsterdam. Met een tekst van haar oom Daniel maakte ik al in 1986 kennis. Een verwijzing naar Frida's tekst vond ik via de FB-pagina van William Hartung, iemand waarvoor ik vijftien jaar geleden onderzoek deed. Blijkbaar zijn er mensen, ideeën en manieren van leven die bij je blijven. Dat beperkt en geeft ruimte.
Vlak voor Hoek van Holland, bij Ter Heyde aan Zee, viel me dan nog de volgende tekst op: “Geniet: koffie met iets lekkers.” Dat Geniet de naam van de horeca onderneming is, zag ik pas toen ik er langs reed.
Het stuk tot Hoek van Holland ken ik inmiddels goed. Er is altijd wel iets nieuws te zien, maar echt nieuw wordt het pas aan de overkant van de Waterweg. Het begint daar meteen al met de zware industrie en de Maasvlakte die iedere keer anders is dan de vorige keer. Vorig jaar fietste ik daar ook al eens en kwam bij toeval terecht bij de RET-veerverbinding met Hoek van Holland. Ook nu maakte ik er weer gebruik van. De kapitein is een vrouw met een enorme bos blond haar. Het past niet bij mijn idee van een kapitein van een grote draagvleugel boot. Arme ik.
Aan de Maasvlakte grenst een natuurgebied met struiken en enorm veel vogels. Regelmatig zie je ze zitten in het topje van een struik. Je zou er vogelaar van worden. Het grote genieten was begonnen. Mooie plaatsjes kwam ik door, zoals Havenhoofd en Goedereede. Een volgende keer neem ik een paar andere op in de route. Er waren uitzichten over het water vanuit de duinen (enorm steile beklimmingen en afdalingen kwam ik tegen) of vanaf de sluizen over de Haringvliet, Grevelingen en Oosterschelde. Een geweldige tocht was het van het ene eiland verbonden met het andere eiland naar het volgende.
Door mijn hoofd spelen stellingen die ik de laatste tijd las of hoorde. “Know where you stand and stand there,” en “het is ook goed om dingen af te ronden en los te laten. Dan is er misschien ook weer ruimte om een andere invulling aan het leven te geven.”
Echt iets nieuws zal het niet snel worden. Frida Berrigan, die de eerste uitspraak opnam in haar blog, nodigde ik tien jaar geleden uit voor een symposium in Amsterdam. Met een tekst van haar oom Daniel maakte ik al in 1986 kennis. Een verwijzing naar Frida's tekst vond ik via de FB-pagina van William Hartung, iemand waarvoor ik vijftien jaar geleden onderzoek deed. Blijkbaar zijn er mensen, ideeën en manieren van leven die bij je blijven. Dat beperkt en geeft ruimte.
Vlak voor Hoek van Holland, bij Ter Heyde aan Zee, viel me dan nog de volgende tekst op: “Geniet: koffie met iets lekkers.” Dat Geniet de naam van de horeca onderneming is, zag ik pas toen ik er langs reed.
Het stuk tot Hoek van Holland ken ik inmiddels goed. Er is altijd wel iets nieuws te zien, maar echt nieuw wordt het pas aan de overkant van de Waterweg. Het begint daar meteen al met de zware industrie en de Maasvlakte die iedere keer anders is dan de vorige keer. Vorig jaar fietste ik daar ook al eens en kwam bij toeval terecht bij de RET-veerverbinding met Hoek van Holland. Ook nu maakte ik er weer gebruik van. De kapitein is een vrouw met een enorme bos blond haar. Het past niet bij mijn idee van een kapitein van een grote draagvleugel boot. Arme ik.
Aan de Maasvlakte grenst een natuurgebied met struiken en enorm veel vogels. Regelmatig zie je ze zitten in het topje van een struik. Je zou er vogelaar van worden. Het grote genieten was begonnen. Mooie plaatsjes kwam ik door, zoals Havenhoofd en Goedereede. Een volgende keer neem ik een paar andere op in de route. Er waren uitzichten over het water vanuit de duinen (enorm steile beklimmingen en afdalingen kwam ik tegen) of vanaf de sluizen over de Haringvliet, Grevelingen en Oosterschelde. Een geweldige tocht was het van het ene eiland verbonden met het andere eiland naar het volgende.
Je kan de foto's in dit blog aanklikken voor een grotere versie.
8 opmerkingen:
Mooie beschrijving.
Lang geleden was ik met een groep vrienden achter de vuurtoren van Haamstede verdwaald terwijl het af en toe flink regende en de duisternis inviel.
Sommige vriendschappen werden op dat moment wel even op de proef gesteld.
Nu zou je vastleggen met je camera en waarschijnlijk was er nu iemand bij met regenjassen voor iedereen, water en zeekaak om het te overleven.
denk je dat we allemaal met ons allen voorzichtiger zijn geworden,
teveel georganiseerd, te veel anticiperend?
ik weet dat ik het zelf wel ben,
maar je antwoord aan glaswerk suggereert dat
er een verandering heeft plaatsgevonden in hoe we in het leven staan,
niet open en niets verwachtend,
maar bang en berekenend
hartenziel Grote vragen. Ja we zijn op veel gebieden voorzichtiger geworden. En gedeeltelijk is dat goed. Laatst sprak ik met iemand over het onderwerp. Hij stelde de vissers van begin vorige eeuw als voorbeeld van wat er allemaal mogelijk was, met een open boot de Noordzee over. Dat gebeurde inderdaad. Maar twee broers van mijn opa kwamen als vissers op de Noordzee om.
We zijn ook onvoorzichtiger geworden. Ons lichaam houdt het niet: het stressvolle werk/leven of de chips, fricandellen, en het hele dagen zitten achter een scherm. Toch gaan we door om zo onze geluk en de veiligheid van ons en de onzen te kopen. Zo efficiënt mogelijk en liefst met zo min mogelijk inspanningen, want we zijn uitgevloerd.
De reactie aan Glaswerk probeerde ik op zijn maat te schrijven. Ik zag hem denkbeeldig gaan als alternatieveling door de Ooijpolder alleen een kleine spiegelreflex, een appel en wat koek en een flesje water. Als mensen ouder worden dan gaan ze meer rekening houden met wat er eventueel zou kunnen gebeuren. Of dat bij Heyta en Willem ook zo is, geen idee. Ik polste maar wat.
Hoe gaat het met jou?
Dan heb ik het verkeerd begrepen,
jouw 2x nu sloeg op het feit dat hij ouder was geworden
dan toen die keer bij de vuurtoren.
ik ben wel voorzichtiger geworden op internet,
dus vragen over hoe het met me gaat beantwoord ik niet:))
leuke (niet in de betekenis die Aad er aan geeft) verjaardag
gehad gisteren?
We gingen een avondje naar het strand. Mooi weer, veel wind en wolken. Mijn wedstrijd op de fiets met de fast ferry verloor ik glansrijk. De rest van het gezin was eerder wer thuis dan ik.
ook hier weer de ouderdom:)
Nee hoor, vijf jaar geleden had ik het niets aangedurfd zo'n wedstrijdje. Nu was ik toch binnen een uur thuis.
Een reactie posten