Weer
Het plan is om via de uiterwaarden naar mijn moeder en haar man in Ede te fietsen. De rivieren zijn overgelopen en zetten hekken en wilgen in het midden van enorme watervlaktes. Om dat te zien maak ik die omweg. Zo wordt het een tocht van ruim honderd kilometer.
Op de ochtend voor de tocht lees ik in een folder: “Probeer te genieten van de dingen die u nog wel kunt.” Het lijkt me een mooi motto voor vandaag op de fiets. Ik kijk om me heen en maak af en toe een foto. Als ik de buurt van Zeist weer op wil stappen - na het maken van een foto van een zwam op een stammetje -, wordt ik aangesproken: “Mijnheer heeft u iets moois gezien?” Na mijn antwoord word ik meteen gewezen op de Paddestoelenwerkgroep KNNV. Als ik zeg dat het een beetje ver is, weet het enthousiaste echtpaar ook in Amsterdam wel een afdeling. "Er zijn ook vakantieweken," gaat de vrouw door. In het voorbijgaan een plaatje maken daar kan ik van genieten, maar een club: nou nee.
***
Kort voor deze ontmoeting nam ik een kop paddestoelensoep in 't Bluk. Het gesprek kwam al snel op het weer en klimaat. Het lijkt inderdaad wel lente (na de herfstweken ervoor): de zon schijnt, het is warm en de vogels fluiten. Op de website van het KNMI las ik diezelfde morgen het laatste artikel over het natte en winderige weer van de afgelopen weken en de samenhang daarvan met de klimaatverandering. Het wordt gemiddeld warmer en er valt meer regen. Of de wind al dan niet gaat toenemen is minder duidelijk.
Er zijn verschillende elementen die de windkracht aanjagen. Een belangrijke is het temperatuur verschil tussen Noord en Zuid. Door de snellere opwarming wordt dat in de winter juist kleiner. Het KNMI ziet geen toename in windkracht, maar wijst wel op Duitse studies en van de Tweede Deltacommissie die wel iets degelijks zouden beweren. De Deltacommissie stelt overigens op pagina 115 dat: "er een tendens [is] naar vaker optredende (zuid-)westen winden, maar geen aanwijzingen voor meer of sterkere noordelijke winden. Winden vanuit het noorden veroorzaken de hoogste wateropzetten aan de Nederlandse kust." Wel een tendens, maar geen alarmbellen als het om wind gaat.
***
Binnen een maand wordt me al voor de tweede keer gevraagd hoe het komt dat ik kan fietsen. De eerste keer nadat ik ingestort was door het koken (verstandig zoveel mogelijk zittend op een stoel). “Maar je kan wel fietsen?” Allereerst brengt fietsen lucht in mijn hoofd. Ik kan weer even denken, recapituleren, me organiseren, plannen maken en van het leven genieten. Fietsen is vooral doorgaan, domme kracht gebruiken en je stuur recht houden; niets fijnzinnigs. Fietsen zelf is pijn lijden. Niet te erg, maar na een poosje gaan de dijen protesteren. De mooie beelden die ik daarbij onderweg tegenkom zou ik niet willen missen. Fietsen heeft meer voor- dan nadelen. Ik blijf er van genieten.
Op de ochtend voor de tocht lees ik in een folder: “Probeer te genieten van de dingen die u nog wel kunt.” Het lijkt me een mooi motto voor vandaag op de fiets. Ik kijk om me heen en maak af en toe een foto. Als ik de buurt van Zeist weer op wil stappen - na het maken van een foto van een zwam op een stammetje -, wordt ik aangesproken: “Mijnheer heeft u iets moois gezien?” Na mijn antwoord word ik meteen gewezen op de Paddestoelenwerkgroep KNNV. Als ik zeg dat het een beetje ver is, weet het enthousiaste echtpaar ook in Amsterdam wel een afdeling. "Er zijn ook vakantieweken," gaat de vrouw door. In het voorbijgaan een plaatje maken daar kan ik van genieten, maar een club: nou nee.
***
Kort voor deze ontmoeting nam ik een kop paddestoelensoep in 't Bluk. Het gesprek kwam al snel op het weer en klimaat. Het lijkt inderdaad wel lente (na de herfstweken ervoor): de zon schijnt, het is warm en de vogels fluiten. Op de website van het KNMI las ik diezelfde morgen het laatste artikel over het natte en winderige weer van de afgelopen weken en de samenhang daarvan met de klimaatverandering. Het wordt gemiddeld warmer en er valt meer regen. Of de wind al dan niet gaat toenemen is minder duidelijk.
Er zijn verschillende elementen die de windkracht aanjagen. Een belangrijke is het temperatuur verschil tussen Noord en Zuid. Door de snellere opwarming wordt dat in de winter juist kleiner. Het KNMI ziet geen toename in windkracht, maar wijst wel op Duitse studies en van de Tweede Deltacommissie die wel iets degelijks zouden beweren. De Deltacommissie stelt overigens op pagina 115 dat: "er een tendens [is] naar vaker optredende (zuid-)westen winden, maar geen aanwijzingen voor meer of sterkere noordelijke winden. Winden vanuit het noorden veroorzaken de hoogste wateropzetten aan de Nederlandse kust." Wel een tendens, maar geen alarmbellen als het om wind gaat.
***
Binnen een maand wordt me al voor de tweede keer gevraagd hoe het komt dat ik kan fietsen. De eerste keer nadat ik ingestort was door het koken (verstandig zoveel mogelijk zittend op een stoel). “Maar je kan wel fietsen?” Allereerst brengt fietsen lucht in mijn hoofd. Ik kan weer even denken, recapituleren, me organiseren, plannen maken en van het leven genieten. Fietsen is vooral doorgaan, domme kracht gebruiken en je stuur recht houden; niets fijnzinnigs. Fietsen zelf is pijn lijden. Niet te erg, maar na een poosje gaan de dijen protesteren. De mooie beelden die ik daarbij onderweg tegenkom zou ik niet willen missen. Fietsen heeft meer voor- dan nadelen. Ik blijf er van genieten.
4 opmerkingen:
Fraaie foto's en je denkt wat af tijdens het fietsen.
Hé ! Ik dacht dat ik een reactie achtergelaten had...
Het fietsen levert in ieder geval mooie blogs op, Martin ! En de muziek van Tony Joe White is ook prima...
Antoinette maar dat rapport van de Tweede Delatcommissie heb ik toch echt even op moeten zoeken toen ik weer thuis was. Dat kende ik nog niet uit mijn hoofd. Gek overigens dat het KNMI die rapporten niet linkt, zodat je weet waar ze hun externe informatie vandaan halen. Nog gekker dat er iets anders instaat (ongeveer hetzelfde als zij beweren) dan ze schrijven.
Jan ik dacht al waar blijft hij. Zo geschrokken dat hij zelfs bij mij niet meer durft te reageren. Not One Bad Thought, is ook nog eens een mooie titel. Ik hoorde hem bij de vader van een vriendje van mijn jongste. Heel gevarieerd van country tot onvervalste blues.
Ik ben wel een fan van Tony Joe. Heb een paar cd's van hem. Van tamelijk ruig tot akoestische blues...
Een reactie posten