Mooi

Leven

---

'Je hebt een mooi leven,' zei niet-zomaar-iemand me. Twee keer in de week fiets ik; ga een paar keer zwemmen; en neem wekelijks een duik in zee (gisteren nog bij paal 79). Ik maak foto's, kijk films, schrijf stukjes en geniet van natuur, cultuur en muziek. Het beklijft echter niet en lijkt van me af te spoelen en ik blijf somber en alleen. Naar de reden daarvoor kan ik alleen gissen. Nooit geleerd, vermoed ik

bloem

Vers en op tijd geoogst
de bladeren openen zich
traag onzichtbaar bijna
tot een prachtige kroon

Of de bloemen zijn al daar
wachten is niet nodig
bloeiende uitbundigheid
totdat de blaadjes vallen

Onrijp zijn ze gesneden
schubben komen niet los
alle schoonheid blijft verborgen
gesloten in de knop

Opmerkelijk elke bloem
giftig, scherp of schuchter
met blad, kleur, of stamper
herbergt heerlijkheid

Martin

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.

Ergens op Facebook vroeg iemand Remember that first time met daarbij een jongen die een plaat draait en de hoes bestudeert. Mijn eerste plaat was Status Quo: Pictures Of Matchstick Men ( 1968 ). Ik gaf hem weg aan een collega bij de marine.

stof

Ploeteren

---

's Middag ga ik zwemmen om het stof uit mijn hoofd te spoelen.

's Avonds kijk ik naar een hier-en-daar drakerige film vol getormenteerde mensen. Hij heeft een onwaarschijnlijk volkomen gelukkig slot. Tenminste daar eindigt het veraal voor de Europeanen (Denen in dit geval). De film ligt me zwaar op de maag, niet om het verhaal, maar om wat het oproept in mijn eigen hoofd.

's Morgens vertrek ik met de fiets. De plannen aangepast, omdat de wind zo'n 120° uit een andere hoek waait dan een dag eerder werd voorspeld.

Het wordt een dag met veel zon en gepeins; maar ook met gewoonweg trappen; met een ree en wat hazen; en vliegjes eten alsof ik een zwaluw ben (dit jaar heb ik er al meer binnen dan alle jaren ervoor).

De trein terug en thuis weer een film. Ditmaal onderhoudend in hard zwartwit.

De zin kwam vandaag bovendrijven die ik eerder deze week schreef voor een IM. Enigszins aangepast: 'Haar herinneren is een geschenk; er kunnen niet genoeg mensen zijn zoals zij.' Dat geeft weer de moed om onbeholpen door te ploeteren.