 |  |
Ploeteren
's Middag ga ik zwemmen om het stof uit mijn hoofd te spoelen.
's Avonds kijk ik naar een hier-en-daar drakerige film vol getormenteerde mensen. Hij heeft een onwaarschijnlijk volkomen gelukkig slot. Tenminste daar eindigt het veraal voor de Europeanen (Denen in dit geval). De film ligt me zwaar op de maag, niet om het verhaal, maar om wat het oproept in mijn eigen hoofd.
's Morgens vertrek ik met de fiets. De plannen aangepast, omdat de wind zo'n 120° uit een andere hoek waait dan een dag eerder werd voorspeld.
Het wordt een dag met veel zon en gepeins; maar ook met gewoonweg trappen; met een ree en wat hazen; en vliegjes eten alsof ik een zwaluw ben (dit jaar heb ik er al meer binnen dan alle jaren ervoor).
De trein terug en thuis weer een film. Ditmaal onderhoudend in hard zwartwit.
De zin kwam vandaag bovendrijven die ik eerder deze week schreef voor een IM. Enigszins aangepast: 'Haar herinneren is een geschenk; er kunnen niet genoeg mensen zijn zoals zij.' Dat geeft weer de moed om onbeholpen door te ploeteren.
 |  |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten