 |  |
jeuk en vasthoudendheid
Wat is achter? Wat is voor? Het is van waar je kijkt. Voor is voor mij achter. Maar er blijft als ik oordeel als gewenst wel weinig plek over achter en bovendien spat daar het water onder de laadklep door.
De dag begint met een concept EP-resolutie in mijn mailbox die weinig om het lijf heeft over Saoedi-Arabië. Nota bene ook door de linkerflank ondertekend. De zoveelste laatste waarschuwing.
Deze week las ik het boek Saoedi-Arabië; de revolutie die nog moet komen van Paul Aarts en Carolien Roelants. Voorzichtige hervormingen als leidraad voor optimisme in dit boek uit 2013. Drie jaar oud, en die jaren blijken te tellen. Koning Abdullah is gestorven en in januari 2015 opgevolgd door hardliner Salman die met benoemingen duidelijk maakt waar hij staat. De olieprijs is gekelderd. Dat laatste zou het einde van het koninkrijk inluiden. Die hypothese wordt in het boek met enige kracht naar voren gebracht. Vooralsnog lijkt een stevige aanpak te voldoen. Veel mist in het boek. Vooral veel cijfers. Maar op mijn tafel ligt al een ander boek klaar: Saudi Arabia in the balance; political Economy, Society, Foreign Affairs, editors wederom Paul Aarts en Gerd Nonneman. Nog ouder, maar ook doorwrochter en minder van het soort luchtige journalistiek. Ben benieuwd.
Op het perron van station Leeuwarden en in de trein naar huis lees ik eerst De pianonman, van Bernlef. Het is het boekenweekgeschenk van 2008 en gebaseerd op een krantenbericht uit 2005 over een aangespoelde pianist op de Britse kust dat ik me nog herinner. Voor Zwolle heb ik het al uit. Dan sla ik nog een flink gat in Naval Institute Proceedings van januari dat grotendeels gaat over het vergroten van de Amerikaanse slagkracht op zee door ook kleinere schepen beter uit te rusten en samenwerking tussen verschillende marine eenheden te onderzoeken.
Onderweg jeuken mijn handen. Waarom kan ik wel effies naar Leeuwarden fietsen en niet wat doen on die slappe EP-resolutie aan de kaak te stellen? Er is voldoende passie en ook het noodzakelijke greintje verstand. Doch als ik net op gang ben, is de energie al weer op. Ga ik dan toch door dan wreekt zich dat nog dagen. En zonder die vasthoudendheid maak je geen kans. Gek dat er verder weinig mensen zijn die dit boeit.
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.
 |  |
4 opmerkingen:
Je vasthoudendheid is bewonderenswaardig!
Dit weekeinde kreeg ik het advies geen dingen te doen die onhaalbaar zijn. Als je nooit over de randen heen gaat dan veranderd er te weinig en soms lukt het ook nog,l was mijn reactie. Misschien kan ik gewoon niet anders. Maar je komt ze meer tegen die taaie volhouders.
Mij "boeit" het dat je zoveel door wilt zetten. Ik mag zelf na 20 km toch echt wel ophouden tegenwoordig, zelfde als bij jou krijg ik bij meer energieverbruik een paar dagen uitputting. En ik moet niet proberen iedere dag 20 km te maken want dan raak ik wel een maand uit de running.
Of onze accu verbruikt teveel energie voor andere zaken, of er is een lek, of het is een oud ding die gewoon niet meer aankan.
Toevallig is vandaag toch een steviger resolutie aangenomen. Doorzetten loont soms ook nog. Alleen sterf ik nu van de pijn.
Voetbal kijken is het enige dat werkt. Iets doen moet voorafleiding, maar het moet nergens over gaan. Dat doet voetbal neit, hoewel het steeds meer een poenerige business voor Arabieren, Omhoopggevallen Chinezen, Idioot Rijke Russen en Amerikaanse Investeerders wordt.
Andere zaken vermoed ik. Pijn verbijten tot het niet meer gaat, daar lekt mijn energie weg.
Een reactie posten