Homoooh!

Mmhuuuh?

'Homoooh!'
Het schalt van de steigers naar beneden.

'Ja,' roept een collega beneden terug.

'Niet jij, maar die fietser daarachter,' schreeuwt Boven naar Beneden.

Een vreemd scheldwoord, maar Beneden deed alsof er 'Hé jij daar,' werd geroepen. Lomp blijft het.

In de berm van de dijk ligt het vol met flesjes en blikjes met rode ster of het woord Heineken erop. Zouden ze omhoog gegooid zijn om te kijken of ze een natuurwonder opleveren, net zoals in de reclame? Of is het gewoon een andere vorm van lompheid om dat wat je leeg hebt gedronken weg te gooien?

Onderweg zie ik rookwolken boven de Wieden en Weerribben. Het lijkt een lompe traditie om de opgeslagen CO₂ enz. zo de lucht in te jenssen en astmatici een zware dag te geven, maar het heeft ook iets sfeervols.

In het Wapserveen roepen de witte pluizige heideschapen mmhuuuh. Ik roep het terug en geniet van de zakkende zon boven Drentse venen.

In de trein terug naar huis molt een lompe dronkenman mijn fiets verder – die toch al in beroerde staat mee naar huis gaat. Hij, de fiets, mocht zelfs een stukje met de bus mee.

Verbinding

Van de ene naar de andere kade

altijd in beweging, altijd op reis

als een voertuig dat nergens arriveert

met als taak anderen van kant

naar de overkant te bengen.

Een brug ligt vast geklonken,

gevoegd tussen twee oevers

hulp is gestold in de tijd.*

De pontjesbaas blijft reizen

zonder ergens te komen; om te helpen

stopt hij, dan stopt de verbinding

met zij daar aan de overkant.

Het is de moeite van het

ogenschijnlijk zinlose

waard.

* Een paar dagen nadat ik dit schreef kwam ik bij Middlesborough de transport brug over de Tees tegen. Een brug die van oever naar oever blijft reizen.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.