Texel

Vakantie

Wind achter. In rap tempo ben ik bij de veerboot naar Texel. Die mis ik net. “Niet net,” zegt de kaartjes mevrouw, “hij is al zes minuten weg.” Tijd is relatief. Op een tocht van 4½ uur is een paar minuten niets en bovendien zag ik hem vertrekken. Onderweg zag ik een waterral. Niet ver van waar ik op woensdag 16 november 2011 die watervogel ook zag.

De volgende dag klimt achter het raampje van ons huisje de zon als eidooier boven de horizon. Dat geeft een plezierig gevoel. Het is fraai lente weer met stevige wind. Koffie met appelgebak. Museum. We fietsen iets te ver.

Wat is dit? Je hoort de misthoorns, ganzen, meeuwen, smienten (fluiteenden). Je hoort de Waddenzee. Je hoort de oesters kraken onder je banden. Je ziet de dijk en verder niet veel. Een dag eerder zag je het witte dek al binnentrekken. Nat. Ik fiets naar de Joost Dourleinkazerne. Niet omdat ik daar zo nodig naartoe moet, maar omdat ik wil kijken hoe ver ik op dit deel van het eiland kan komen. “Fotograferen verboden,” staat op het bord bij de ingang.

's Avonds lees ik twee artikelen in de groene Amsterdammer met knuffels erin. (In Gooogle doet de combinatie knuffel en Groene Amsterdammer het sowieso goed.) Er waren Duitsers die klaarstonden met knuffels voor de vluchtelingen die door hen als ideale mensen werden gezien die alleen nog op hulp zaten te wachten. Juist bij die Duitsers kan de mening snel omslaan, stelt de Berlijnse schrijfster, journaliste en filmmaakster Güner Balci in Niet meer jubelen door Merlijn Schoonenboom.

Het andere artikel Teddyberen strooien van Christien Brinkgreve & Tine Molendijk gaat over de psychische gevolgen van inzet in oorlog. PTSS is bekend. Moral Injury nog niet. Volgens de schrijfsters maakt deze tweede categorie de psychische kwetsuren politiek. PTSS doet dat ook wat mij betreft. De Nederlandse samenleving accepteert dat minimaal 5% na een uitzending ernstige psychische klachten heeft, waarbij het voornamelijk gaat om een PTSS (Post Traumatische Stress Stoornis). Die acceptatie is politiek.

Ze schrijven ook dat de functie van de Nederlandse krijgsmacht het plegen van geweld is om erger geweld te voorkomen. Op Texel zie ik in museum Kaap Skil de bemonstering van een VOC-schip aan de muur hangen. Een groot deel is militair. In onze tijd ligt dat er minder dik bovenop, maar Defensie stelt: “Het optreden binnen en buiten de landsgrenzen ter voorkoming van een bedreiging van de belangen van het Koninkrijk en van de internationale rechtsorde,” klinkt streng zakelijk, maar ook minder nobel. De Moral Injury kan wel eens gaan opspelen.

De volgende dag rijd ik over de rand van de vulkaan terug naar huis. Het is er eigenlijk te warm voor een lange broek, maar een korte heb ik niet bij me eind januari. Het lijkt me het beste er van te genieten.

diep zwarte veren

over donkerbruine bladeren

nauwelijks zichtbaar

hipt de merel

bukt zich slechts

voor de hap

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.

Ander Waddeneiland met een T.