Come on, keep blowing

Griesmeelpudding

---

Mijmerend op de fiets werd ik gevraagd naar mijn mooiste zin. Als je goed kijkt, kan je overal schoonheid vinden, zei ik. Nog een volgende dan. Er zijn mensen de zich daarin verstoppen. Zo iemand wil ik niet worden, zo ging ik door. Want aan de andere kant kan je ook op een minstens even grote ellende stuiten. Die moet op de schop. Dat kan overigens evengoed verblinden.

Ik schreef deze woorden afgelopen zaterdag aan het strand van Heemskerk, nam een duik, en fietste verfrist en verkwikt weer naar huis. Daar maakte ik een lekkere griesmeelpudding met rozijnen, frambozen en bosbessen.

zwartplastic wappert

een eindig vissenleven

aan een nylonlijn

Martin


De visstand in het IJsselmeer, Markermeer en IJmeer is op zo'n ''absoluut dieptepunt'' beland dat er drie jaar niet beroepsmatig moet worden gevist. Volgens de opstellers van het rapport 'Masterplan Toekomst IJsselmeer' (maart 2014, deel 1 en 2) is het nagenoeg leeg. De visserij op het IJsselmeer en Markermeer is al vele jaren niet duurzaam: er wordt meer gevist dan er vis is.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie. Ze zijn gemaakt op 22 november jl.
Die voor de haiku op 26 september.

Rocketlauncher

Gedachten

---

Fietsen doe ik vandaag in mijn hoofd. De energie is er niet voor een real life tocht. 'Geeft niet,' zegt men dan. 't Geef wel, vind ik. De reden? Een dag eerder maakte ik foto's in Rotjeknor. Het desolate Zuidplein met de Ahoyhallen en het prachtige nieuwe Centraal Station waren actie-arena. 

Een zangeres hoor ik zeggen dat het leven zin heeft nu ze doorgebroken is. En misschien is dat wel zo, dat wat je aan de wereld geeft is de zin van het leven. Of de helft daarvan. De andere helft moet 't plezier zijn. Dat mis ik vandaag.

'De PKK moet bewapend worden om te vechten tegen ISIS, zichzelf te kunnen beschermen,' zegt een oude antimilitarist tegen me. Blij dat ik ze nog tegenkom, die visies. 'De luchtoorlog die is verkeerd,' voegt hij toe. Zelf ben ik de draad kwijt. Neem alleen op waar ik mee bezig ben en verder komt er wel eens iets via TV of Radio of boek tot me.

Cognitieve adaptie

Midden op de weg staat een rollator
daaraan vast een wijfelende vrouw
kijkend naar het flitsende verkeer.

Twijfelend stop ik zodat zij over kan
rechts schiet een jonge blondine voorbij
halverwege de twintig, schat ik zo
Ze lacht minzaam om die man op leeftijd
die niet voortraast door de drukke straat.

Het raakt niet; ik heb er begrip voor
hoe jonger, hoe meer tijd, maar ook haast
geen ruimte in de agenda voor medeleven.

In mijn hoofd woedt vaak de somberheid
____________ het voelt als chemicaliën
____________ ze bewegen als dikke olie
oververmijdelijk door mijn aderen.

Een auto die zomaar voor je stopt
een lach achter twee sturen.
't maakt iets los, ergens in het lijf
hormonen zoeken zich een weg
zorgen voor een vreugde stroom
werkend als een sterk medicijn.

Martin


De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.

Mooi

Leven

---

'Je hebt een mooi leven,' zei niet-zomaar-iemand me. Twee keer in de week fiets ik; ga een paar keer zwemmen; en neem wekelijks een duik in zee (gisteren nog bij paal 79). Ik maak foto's, kijk films, schrijf stukjes en geniet van natuur, cultuur en muziek. Het beklijft echter niet en lijkt van me af te spoelen en ik blijf somber en alleen. Naar de reden daarvoor kan ik alleen gissen. Nooit geleerd, vermoed ik

bloem

Vers en op tijd geoogst
de bladeren openen zich
traag onzichtbaar bijna
tot een prachtige kroon

Of de bloemen zijn al daar
wachten is niet nodig
bloeiende uitbundigheid
totdat de blaadjes vallen

Onrijp zijn ze gesneden
schubben komen niet los
alle schoonheid blijft verborgen
gesloten in de knop

Opmerkelijk elke bloem
giftig, scherp of schuchter
met blad, kleur, of stamper
herbergt heerlijkheid

Martin

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.

Ergens op Facebook vroeg iemand Remember that first time met daarbij een jongen die een plaat draait en de hoes bestudeert. Mijn eerste plaat was Status Quo: Pictures Of Matchstick Men ( 1968 ). Ik gaf hem weg aan een collega bij de marine.

Westelijk Havengebied

en verder

---

Het is vreselijk weer: regen en storm. Ik heb keel- en hoofdpijn en snotter, maar zit wel in het zadel. Het gaat langs Gielissen dat momenteel helemaal in Jakarta op een wapenbeurs werkt.

Als ik voor het zoveelste stoplicht – nog steeds in het Westelijk havengebied - stil sta dan zie ik een mooi affiche Kiss & Cry. Het is net wat je wil je zien. Aan de andere kant van de weg ligt een olie- en chemicaliëntanker uit de represieve stadstaat Singapore. Toch ook mooi in zijn oranje stoerheid en symetrie.

Maar wat waren de echt mooie belevenissen deze week? Mijn duik in zee. Joho zelfs in november nog.
'Je ziet er beter uit. Je kijkt ook anders,' zegt iemand tegen me. Sinds ik kwakkel ben ik veel onvermogen tot (gevoelig) inleven tegengekomen. Het tegenovergestelde gelukkig ook. Zoals nu.

Vreemd vond ik dat een paar linkse Nepalese partijen hetzelfde over het wapenhandel verdrag (ATT) denken als ik. Ze vinden het verdrag niet nodig, omdat er nationale wetten zijn. Die partijen waren eerder belangrijk bij het herwinnen van de democratie in Nepal en kletsen dus niet zomaar wat uit hun nek.

Zware golven slaan op het basalt bij Huisduinen. Later piept de zon net over de dijk onder de wolken vandaan. Mijn keelpijn is grotendeels verdwenen.

Woorden komen en gaan

Als ik niet schrijf
en geen film of TV kijk
niet een krant of boek lees
dan schrijf ik

de woorden komen
op de fiets, onder de douche
in het zwembad

Zinnen vullen mijn hoofd
Gedachten zijn vrijwel af

Ik moet ze herhalen en herhalen
en dan vliegensvlug verwerken
Of ze verdwijnen onder druk

De dag erna is wat ik schreef
dikwijls minder dringend dan gedacht

Slechts met enig geluk staan
de goede woorden
mooi op tijd op de juiste plaats

martin


De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.

Ik haalde een oude plaat uit de kast, Joan Armatrading, Me Myself I, 1980. Ik was 18. Ma-me-o-beach, een mooi strandliedje.

Duppie

Gulden

---

Lang voelde ik me een kleine jongen. Eentje vol ambitie en een vat vol gedrevenheid om de maatschappij te veranderen (vooral op het gebied van militarisme). Naar de oude gestudeerde rotten in dat vak keek ik op. Ik las en herlas wat ze schreven. Ik luisterde en leerde. Was wel een man van de praktijk en ik organiseerde lezingen, acties/axies en demonstraties. Zo ging ik heel langzaam bij de oude rotten horen.

Voor mijn omgeving was ik geen kleine jongen meer. Voor mezelf bleef ik een LBO-kok/kelner en matroos Logistieke Dienst Verzorging. Slechts heel langzaam groeide mijn eigendunk; ik kan wat.

Toch bleef ik me ook een kleine jongen voelen; een duppie dat nooit een kwartje zou worden. Soms was ik daar even overheen, maar slechts voor een korte of langere periode. Pas onlangs voelde ik me een gulden, zo'n nikkelen, maar waar je al lang niet meer mee kan betalen. Ik ging abrupt van jongen naar versleten man. Er moet nog iets tussenin zitten.

De keuring

De verbrandingsmotor van mijn fiets
kreeg zijn grote beurt
De druk van het bloed
werd met een pomp gemeten
Waarde, zo goed als nieuw

Zit er in de plas geen eiwit?
Hoe staat met met de HBCa1?
Zijn er niet teveel cholesterollen?
Is de glucosewaarde goed genoeg?

Aan het grote falen is niets te doen
dan het slikken van wat pillen
Verder tiptop, naar omstandigheden

Als het om een autootje was gegaan
het zou bij de schroothandelaar staan
Het elektrisch systeem dat hapert
Knippert het licht links
dan gaat het voertuig rechts
en meer van die neuromisverstanden

Maar het is een mens, geen automobiel
flexibel inspelend op onmogelijkheden
weer goedgekeurd voor een jaar.

Martin


D

Het liedje wordt genoemd in een tekst over schrijver Masahiko Shimada in een boek waar ik nu al maanden plezier aan beleef Liefdes dood in Kamara en andere Japanse verhalen (samengesteld en vertaald door Luk Van Haute).