De hak van de schoen steekt stevig in het vochtige zand. Het is alsof hij daar met opzet zo is neergezet. Aan het strand liggen doorgaans zware handschoenen van vissers en offshorewerkers. Met enig geluk vind je een schoen met stalen neuzen en besmeurd met verfspatten. Voor hoog gehakte schoenen bedoeld voor jive en fandango moet je er niet zijn.
Mijn gedachten dwalen naar zee en de zeelieden. Het is het mijmeren van een zeeman aan de kustlijn. De vrouw die komt aanhinken is, om het oneerbiedig te zeggen, maar wel duidelijk, ronduit een stuk! Ze zegt: “Wilt u mijn Prins zijn dan ben ik uw Assepoester?”
Ik kijk haar verbaast aan en beslis in een ogenblik – en weet niet waarom - dat ik mijn eigen huishouden blijf doen. Als ik door het rulle zand, het strand verlaat, weet ik, dat ik een mooie tango heb laten staan.
Martin Broek
Uitgezonden 24 mei 2014 (57:14), Radio1, de Taalstaat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten