 |  |
4 mei
Het is bijna 20.00 uur als ik in Arhem op de trein stap. Via de intercom wordt iets onverstaanbaars omgeroepen “... dodenherdenking ...”. Waarover wil ik denken: mijn grootvader die in april 1944 sneuvelde; aan de doden in de zovele oorlogen daarna; of aan de strijd tegen het facisme met zijn nationalisme en rascistische, antisemitische en anti-linkse moordpartijen?
Na de stilte hoor ik ergens heel zacht het Wilhelmus. Dat brengt me weer terug: “de vaderland getrouwe blijf ik tot in dood.” We herdenken de bevrijding en strijd van het Nederlandse Koninkrijk en niet de internationale oorlogen waar geen Nederlanders vielen. Ook niet de internationale strijd tegen het facisme, maar die van het Nederlandse leger en dito verzet.
De trein gaat rijden en naast me scheldt een jongen door zijn mobieltje zijn moeder uit. Even was het stil.
Na de stilte hoor ik ergens heel zacht het Wilhelmus. Dat brengt me weer terug: “de vaderland getrouwe blijf ik tot in dood.” We herdenken de bevrijding en strijd van het Nederlandse Koninkrijk en niet de internationale oorlogen waar geen Nederlanders vielen. Ook niet de internationale strijd tegen het facisme, maar die van het Nederlandse leger en dito verzet.
De trein gaat rijden en naast me scheldt een jongen door zijn mobieltje zijn moeder uit. Even was het stil.
 |  |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten