woensdag 21 mei 2014

waterranonkel





Het is alsof ik aan het lassen ben. Het ruikt naar de slakken van metaal. Ik fiets weg van tegenvallen en malheur. Via een lekke band naar het strand. Waden naar de volgende bank gaat niet. Ik zwem.

Terug naar huis tel ik de losse munten in mijn zak. Portemonnee vergeten. Niet goed opgelet bij het kiezen van een maal. Bij de kassa 50 ct te weinig. Het wordt me geschonken door iemand in de rij.




Geen opmerkingen: