Daarna las ik een heel ander boek: The Curious Incident of the Dog in the Night-Time, geschreven door Mark Haddon over een jongen met een zware vorm van asperger (een zogenaamde autisme spectrum stoornis). Het laat de jongen, maar ook de radeloosheid van zijn, inmiddels gescheiden, ouders zien._cover.jpg)
Vervolgens door naar In one person van John Irving. Vaak lees ik in de vakantie een boek van hem. Dit keer over vijftig jaar Amerikaanse geschiedenis rond een bi-sexuele jongen en man. De AIDS-epidemie van de jaren tachtig wordt indringend beschreven, maar het is ook een boek dat de taboes rond seksuele diversiteit te lijf gaat. Het was deze vakantie het derde boek met een boodschap. 
Mijn vierde boek was The Valley's edge van Daniel R. Green. Green is een Amerikaan die als politiek medewerker van een Provinciaal Reconstructie Team (PRT) naar Uruzgan ging en later verbonden aan de Amerikaanse ambassade in Kabul en daar onderdeel van een team dat een overall strategie (ontwikkeling, diplomatie en militair) probeerde te ontwikkelen voor operaties in Afghanistan. Met passie beschrijft Green o.a. het belang van kennis over lokale structuren, etnische groepen, personen en historische en culturele achtergronden daarvan.Alle vier de boeken heb ik met plezier gelezen. Alle vier zijn ze geschreven omdat de schrijver iets aan wil kaarten en eveneens zijn ze allen graag (tenminste zo lijkt het) en vaardig geschreven. Okri, Haddon, Irving en Green het zijn werelden apart, maar de passie is wat ze bindt.
(Nu drie weken thuis moet ik mijn eerste boek nog uitlezen.)
4 opmerkingen:
Nou, nou, vier boeken maar liefst ! Ik mag blij zijn als ik 4 boeken in een jaar uitgelezen krijg. Irving zag ik laatst in Boeken, op tv, van hem las ik ooit The World According to Garp. De anderen ken ik niet, of alleen van artikeltjes in de krant...
Garp was voor mij de eerste. Een dienstplichtige matroos bij de marine wees me er in 1983 op. Ook On the road van Jack Kerouac las ik na een enthousiaste verhalen van deze matroos wasser, bassist van de scheepsband. Inmiddels heb ik vrijwel alles van Irving gelezen. Onlangs nog zijn eerste roman, De beren los. Die ik ook al in een blog verwerkte.
Ook besprak ik al eens een boek van Ben Okri: hier. Hier-en-daar zou ik nog een voegwoord of voorzetsel moeten veranderen, maar verder vind ik die bespreking nog steeds mooi (het is een van mijn eerste blogs op het Volkskrantblog).
irving las ik ook graag,
maar sinds ik niet door De beren los heen kom,
loop ik met een boogje om hem heen,
de sex. diversiteit die jij benoemt dat kwam in The world according to Garp al aan de orde, in de figuur van Roberta,
meen ik me te herinneren
ik krijg binnenkort opnieuw een biebpas en kan haast niet wachten om nieuw leesvoer binnen te halen
op vakantie lees ik trouwens bijna nooit,
kom ik op de een of andere manier niet aan toe
Een reactie posten