Herfst

Kunnen en Konnen

De wind komt uit het Zuiden. Dat is een reden om weer eens naar Den Helder te rijden. Achteraf kan je zeggen dat ik daar vijf jaar gelden voor 't eerst uit de boot viel. Badend in het zweet arriveerde ik net te laat op het KIM voor een dagje voorlichting voor Kamerleden en hun assistenten.

Tijdens de tocht van vandaag door bossen en duinen in herfstkleuren besloot ik alle medische rompslomp sindsdien - de ziekte, diagnoses en communicatie daarover met anderen - op te schrijven. Niet om me te wentelen in zelfmedelijden, maar om constructief vooruit te kunnen kijken; om niet te veel te denken aan wat ik kon, maar aan wat ik kan. De herfst is daarvoor een mooi jaargetijde.

Ik zal proberen om het niet te schrijven met de mensen in het hoofd die me op zijn best zien en denken dat het wel meevalt en waar ik me dan tegen ga verweren. Het wordt zeker geen blog.

Fotograferen, schrijven, lezen, zwemmen en fietsen maken het leven mooi en soms zelfs mogelijk. Daarover zal ik hier schrijven. Schrijven over oorlog en vrede - en nog zo wat zaken - blijf ik belangrijk vinden, maar daarvoor heb ik al een ander blog: broekstukken. Medische rompslomp hou je beter voor jezelf. Ik moet en wil namelijk verder in een maatschappij die daar maar moeilijk mee om kan gaan.

Je kan de foto's in dit blog aanklikken voor een grotere versie.