Treinen en zwanen
In de trein naar Santpoort-Noord, waar ik vandaag mijn fietstocht startte, telefoneerde iemand luid en duidelijk. Zo hoorde ik dat hij iets van Veronica kreeg aangesmeerd. "Dat hoef ik zelfs gratis niet," liet hij de verkoper weten.
“Hoe komt u aan mijn nummer?” vroeg hij daarna. Het antwoord was vast niet: 'gekocht bij je provider of een ander bedrijf waar je klant bent,'maar een ingestudeerde dooddoener waardoor hij nog even bleef hangen.
Wil je af zijn hinderlijke reclame dan kan je jezelf registreren bij het Wettelijke https://www.bel-me-niet.nl/. Dat vertelde ik de man ook. "Bel-me-niet." Hij proefde de woorden twee keer hardop, waarschijnlijk om ze niet te vergeten.
“Heeft u gevonden wat u zocht” vraagt een keurig verzorgde heer met hoed. Ik ben inmiddels in de duinen beland met mijn fiets en een klein stukje van het pad gelopen. “Als je niet weet wat je zoekt dan vindt je altijd wat,” antwoordde ik in tegeltjes wijsheid. De man sputtert nog wat tegen over de flora en fauna op de grens van water en land. Het klopt wel; als je meer weet dan zie je ook meer en als je gericht zoekt dan vind je misschien precies wat je zoekt.
Maar je laten verrassen door berijpte blaadjes is ook niet gek. Verder zag ik de wilde zwaan. Ik denk dat ik ik die nog nooit eerder zag, maar dat kan ook aan mijn onkunde liggen. Omdat ik inmiddels op de hoogte was van het bestaan ervan - en dat het geen in het wild levende knobbelzwaan is - wist ik nu wat ik zag.
In de trein terug werd mijn kaartje gecontroleerd door een halve ME'er: Een zwaar gekleed en vierkant type met handboeien aan zijn gordel. Ik had zoiets nog niet eerder gezien.
“Bent u de conducteur,” vroeg ik.
“Nee service en veiligheid,” antwoordde de man.
“Bent u spoorwegpolitie?”
Weer hetzelfde antwoord: “Service en veiligheid.”
“Is dat iets tussen conducteur en spoorwegpolitie in?” deed ik toen maar een gooi, want het was me duidelijk dat 'Service en Veiligheid' een functie bij de NS is.
“Nee het is Service en Veiligheid. We mogen kaartjes controleren en zijn een soort spoorwegpolitie zonder pistool,” gaf de man inmiddels toch als duidelijk antwoord.
Ach er zullen mensen zijn die zich veiliger voelen door dit machtsvertoon op de trein.
Dit is geen column, maar gewoon een blog. Ik hoef me nu dus niet in bochten te wringen om uit te leggen wat telefoon reclame, de flora en fauna van het duingebied en handboeien met elkaar te maken hebben. Dat doen anderen maar.
“Hoe komt u aan mijn nummer?” vroeg hij daarna. Het antwoord was vast niet: 'gekocht bij je provider of een ander bedrijf waar je klant bent,'maar een ingestudeerde dooddoener waardoor hij nog even bleef hangen.
Wil je af zijn hinderlijke reclame dan kan je jezelf registreren bij het Wettelijke https://www.bel-me-niet.nl/. Dat vertelde ik de man ook. "Bel-me-niet." Hij proefde de woorden twee keer hardop, waarschijnlijk om ze niet te vergeten.
“Heeft u gevonden wat u zocht” vraagt een keurig verzorgde heer met hoed. Ik ben inmiddels in de duinen beland met mijn fiets en een klein stukje van het pad gelopen. “Als je niet weet wat je zoekt dan vindt je altijd wat,” antwoordde ik in tegeltjes wijsheid. De man sputtert nog wat tegen over de flora en fauna op de grens van water en land. Het klopt wel; als je meer weet dan zie je ook meer en als je gericht zoekt dan vind je misschien precies wat je zoekt.
Maar je laten verrassen door berijpte blaadjes is ook niet gek. Verder zag ik de wilde zwaan. Ik denk dat ik ik die nog nooit eerder zag, maar dat kan ook aan mijn onkunde liggen. Omdat ik inmiddels op de hoogte was van het bestaan ervan - en dat het geen in het wild levende knobbelzwaan is - wist ik nu wat ik zag.
In de trein terug werd mijn kaartje gecontroleerd door een halve ME'er: Een zwaar gekleed en vierkant type met handboeien aan zijn gordel. Ik had zoiets nog niet eerder gezien.
“Bent u de conducteur,” vroeg ik.
“Nee service en veiligheid,” antwoordde de man.
“Bent u spoorwegpolitie?”
Weer hetzelfde antwoord: “Service en veiligheid.”
“Is dat iets tussen conducteur en spoorwegpolitie in?” deed ik toen maar een gooi, want het was me duidelijk dat 'Service en Veiligheid' een functie bij de NS is.
“Nee het is Service en Veiligheid. We mogen kaartjes controleren en zijn een soort spoorwegpolitie zonder pistool,” gaf de man inmiddels toch als duidelijk antwoord.
Ach er zullen mensen zijn die zich veiliger voelen door dit machtsvertoon op de trein.
Dit is geen column, maar gewoon een blog. Ik hoef me nu dus niet in bochten te wringen om uit te leggen wat telefoon reclame, de flora en fauna van het duingebied en handboeien met elkaar te maken hebben. Dat doen anderen maar.
6 opmerkingen:
ik doe mijn best een verband te zien:))
zijn die zwanen met gele snavel inheems
of zijn het trespassers?
Het zijn ook uiterst schaarse broedvogel, maar vooral doortrekkers en wintergasten in (vrij) klein aantal. Zie hier voor meer info.
Het is de reis die alles samenbindt, Martin !
Ik heb nog nooit wilde zwanen in levende lijve ontmoet. Je boft...;o)
Het is zeker boffen. Toen ik mijn foto's stond te maken stopten er meer mensen. "Het is niet de kleine zwaan," hoorde ik mensen zeggen. Die is echter een stuk kleiner en er is veel minder geel op de snavel. (Een poosje later zaten ze er nog steeds: http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/245/tab/Waarnemingen waarneming 14.15 NH-duinreservaat 15 stuks). Ik doe dat zelf ook als iemand ergen naartoe verrekijkert of fotografeert dan kijk ik ook die richting uit.
Het zou natuurlijk leuk zijn als er dan, achter de ruggen van de verrekijkeraars, iets nog veel zeldzamers verschijnt...;o)
De verrekijkers stonden gisteren ook een andere kant opgericht.
Een reactie posten