Lange tocht ...

... door dun leven

Het was een lange tocht. De teller kwam op 293 km (niet alle route aanpasssingen vanwege de wind gingen even goed). Soms is het fijn om te weten dat je in ieder geval nog kunt fietsen; daar twijfel ik gek genoeg geregeld aan. Het weer zat niet tegen. De wind was krachtig. Tussen Purmerend en Oosthuizen fiets ik achter een groep van vijf vrouwelijke wielrenners. Het gaat lekker vlot met 'wind op de kant.' Bijna of we twee waaiers van drie maakten. De luchten waren magnifiek. De zadelpijn net te harden. De gedachten minder geordend dan gehoopt.

Wat ik eerder al vergat op te schrijven is een flard tekst uit een opinie artikel in de Volkskrant op de dag dat ik terugkwam na mijn lange fietstocht in juni: “Het is onacceptabel dat Frankrijk, als groot euroland, uit de toptwintig van concurrerende landen is gevallen,” schrijft Adriaan Schout coördinator Europa bij Instituut Clingendael daar. De reden dat deze woorden zich vasthaakten in mijn hoofd is dat ze een mogelijke verklaring gaven voor mijn plezier op het Franse platteland vol rust. De Franse landbouw is grootschalige, maar nog geen agribusiness met bijbehorende trucks met opleggers die over alle kleine landwegen dreunen en trekkers die zwaar genoeg zijn om de prairie om te ploegen, zoals in Nederland. Slowfood, regionale producten, liefde voor het land, het past er allemaal bij. Misschien niet goed voor de Franse economie, en je ziet bewoonde huizen die niet veel veranderd zijn de afgelopen eeuwen, maar of de hectiek van de doordravende economie bij ons goed is voor alle mensen kan ook betwijfeld worden.

Deze week las ik een bundel van de linkse uitgeverij Verso over de Brexit en de slogan ‘Let’s Take Back Control.’ Het is een goed idee van de uitgeverij de veertien korte artikelen te verzamelen voor een gratis te downloaden epub. In een groot deel van de stukken wordt het oplaaiende – geworteld in zowel koloniale geschiedenis als het zwartepieten van de afgelopen decennia – racisme als gevolg van de uitslag beschreven. De cijfers van de uitslag worden uitgebreid geduid. Dat boeren die leven van EU subsidie toch massaal voor Brexit stemden wordt uitgelegd als een gevolg van het verdwijnen van trots dat je het in het huidige systeem niet meer zonder hulp kan en als er geen perspectief meer is dan maakt het toch niet uit wat je stemt. Opvallend is dat het gros van de schrijvers geen heil ziet in Brexit. Een van de schrijvers, een Fransman laat het in het midden, drie schrijvers spreken zich uit onverdeeld uit tegen de EU en zien Brexit als een goede ontwikkeling. Twee daarvan zijn Grieks. Logisch want voor Zuid-Europa is de EU een strop om de nek en zeker geen steun in de rug. De Open letter to the British Left by a Greek leftist (Stathis Kouvelakis) slaat deuken in het vertrouwen dat het ooit goed kan komen met de EU. Heel breed qua invalshoeken is de verzameling niet.

De visie op economie komt er bekaaid af en blijft veelal steken in algemeenheden, op een stuk na. Wat mij vooral opviel is dat de NAVO maar een keer wordt genoemd in de meer dan veertig pagina's. Het lijkt me een noodzakelijk onderwerp voor een zoektocht naar waar het Verenigd Koninkrijk in Europa geworteld blijft. De NAVO zal daarbij de centrale organisatie zijn en het lijkt ook op dat vlak eerder een verslechtering dan verbetering. Het steekt me te meer aangezien de New Left Review, waarvan de redactieleden Verso in 1970 oprichtten, dit voorjaar uitpakte met een redactioneel dat de Westerse hegemonie door het Westen zag afkalven door een Brexit. Tevens werd in dat stuk instabiliteit als mogelijkheid gezien in plaats van gevaar (bij afwezigheid van een linkse en progressieve beweging tegen rechts (extremisten)). Linkse strijd kan niet zonder gevoel voor avontuur, maar je kan het ook overdrijven. Je mag daar als uitgeverij best op terugkomen.

Ach ik reed de malheur van de afgelopen 10 dagen van me af en dacht over de lijn van mijn werk. Hoe van kennis een product te maken. Ja je moet mee. Hoe verder? Wat te doen (met weinig energie en een grote drive), twee stappen voorwaarts en een terug of andersom? Het leven is zo dun, schreef ik voor vertrek.

Leven is zo dun
als de weerschijn
op het natte strand
tussen eb en vloed
door golven overspoeld

Krachten zo gering
evenwicht verdwijnt
door rammelende put
vergeten medicijnen
boekhouding voor
belastingdienst
schermafleiding
blerrende kat
verkeerde bus
de afwas

Dat ik denk
het niet meer
te kunnen

Effectief drukte maken
verdroogt of verdwijnt
onder razende
onbeheerste golven
er is spiegeling
van wat was

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.