 |  |
Zeemeermin
Muziek kan het hemelse zoeken. Een gedachte vanwege de muziek die ik vorige week op dit blog plaatste en omdat ik een uur of wat Pärt beluisterde. Het zuigt je bijna de aarde af naar iets mooiers. Maar de hemel bestaat niet. Je kan hem schilderen met woorden, verf en dus ook met muziek. Het is een troostende en motiverende utopie. Zo is er nog wat te doen voor de mens.
Gisteren kwamen meer dan 269 mensen om door hoogwater in Zuid-India. Velen werden verdreven van huis en hut. “Je bent een extremist,” hoorde ik vanmorgen, omdat ik geen begrip heb voor msen die twee of meer keren per jaar op verre vakantie gaan, omdat ik vind dat de auto te pas en vooral te onpas wordt gebruikt, en dat chateaubriand de geschiedenisboeken in moet. En ja, ik weet dat ik wereldvreemd ben en ik weet dat veranderingen institutioneel vorm moeten krijgen en dat er belanghebbenden dwarsliggen.
Vandaag zijn er weer mensen gestorven, omdat een deel van ons geen maat weet te houden en denkt op meer recht te hebben dan anderen. Dat alleen omdat ze het kunnen betalen (voor een appel en een ei zit je al een week in Verweggistan). Tegen de gevolgen van dit 'normale' gedrag leggen alle terroristen samen het af.
DE KLEINE ZEEMEERMINMijn visschen leven toch het best bij alcohol
en als Paly nog speelt, komen zij snel
in licht gevlamde scholen uit hun hol,
en in mijn hoofd stijgt bel na bel:
stomme gezangen uit hun monden.
Soms hangen zij — suspensie licht
in water — roerloos in mijn oogen.
Flitsen, verdwijnen, ingetogen
maar wild, en achter mijn gezicht
voel ik hun sterk en heimlijk leven,
sierlijk en naakt en zonder zonden.
Ik drink. En de violen weven
sporen en kolken aan mijn oppervlak,
daartusschen ligt het water blak . . .
En weldra zal ik in een zilvren kolk
neerschietend, aan mijn kleurig volk
mijzelf vertoonen als hun koningin,
een sprakelooze, witte zeemeermin.
Speel door Paly, want er is één
voor wien ik graag mijn stem zal geven
en daaglijks voor op messen gaan.
En als der kleine zeemeermin,
zal ook mijn ziel na dit kort leven
voor hem als knistrend schuim op zee vergaan.
M. Vasalis
Van Sinterklaas kreeg het boekenweekgeschenk 1941 met daarin veel moois, zoals de kleine zeemeermin van Vasalis. Ik dacht aan een plezierige trip door de alcohol, eindigend aan de rand van de zee waar de normaliteit weer zeeschuim maakt van feestroes met woeste dans en veel drank. De liefde is enorm. Dan lees ik in een bespreking dat ze zich hier een jaar na haar succesvolle debuut aan de voeten van haar geliefde gooit; extreme zelfopoffering. Jammer. De gek aan de rand van de zee. Maar laat het orkest spelen, de drank vloeien en de vissen zwemmend dwalen.
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.
 |  |
5 opmerkingen:
Tegenwoordig ben je al snel een extremist. Als je geen vlees eet, geen auto hebt, niet van vliegen houdt en wel van wandelen of fietsen. Als je niet doet wat Zij doen en wel wat Zij niet.
Houd moed en met groet!
We houden moed. Ik las vanavond een stuk van Henk Hofland in in NRC-Handelsblad waarin hij de consument ook als veroorzaaker van de klimaatproblemen ziet. Die zal het pas door hebben als het te laat is.
Overigens kan ik ook met Naomi Klein mee die zich afvraagt of Exxon al in staat van beschuldiging is gesteld. (http://www.thenation.com/article/naomi-klein-is-exxon-being-held-accountable-at-the-climate-summit)
Ik heb buren die hun auto recht voor de deur willen daarmee ook recht voor mijn deur anders passen al die auto's niet in het rijtje. Ze hebben zelfs al eens met een krijtje de territoria afgebakend: jij tot hier, ik tot daar. Gelukkig hebben wij een garagebox en is die het meest voor mij nodig als ik ga logeren in Drenthe of op vakantie ga naar Groningen...
Maar dubbele moraal komt veel voor met autofreaks en verre reizen fans.
Ze rijden rustig naar Schiphol met de auto om die daar weken te parkeren. Vliegen vol verwachting naar een verre bestemming, liefst zo goedkoop mogelijk. Ondertussen zetten ze wel de verwarming een graadje lager, namelijk op 21. Pfff. Helaas heb ik ook een man met een dubbele moraal, hij gaat dan wel met de trein naar Schiphol, maar wil wel vliegen voor een vakantiegevoel. Een weekje in Nederland is voor hem geen vakantie. Daar komt dan weer bij dat ik geen roundup en strooizout mag gebruiken want dat is slecht voor het milleu.
Je kunt al voor 20 euro van vliegveld Eelde naar Polen vliegen. Ongelooflijk toch? Daar kan geen busrit van bijna 100 euro kost, en veel meer uren, tegenop.
Maar omdat ManB en ik nogal sober leven (op die verre vakantie van hem om het jaar) worden wij arme sloebers genoemd, kunnen zeker de hypotheek niet betalen (we hebben geen voorbeeldig burgelijke netheid zonder oneffenheidje om het huis), dat soort dingen krijgen wij te horen, nooit extremist.
(en nu moet ik aantonen dat ik geen robot ben en alle afbeeldingen selecteren waar een vliegtuin op staat, gekker moet het niet worden!)
Het gaat me allemaal steeds minder uitmaken hoe ze me noemen. Net kon ik niet verder op de fiets; er was net asfalt gelegd.
U moet omrijden.
Hoe dan?
Zo, tot aan de stoplichten.
Bij de stoplichten stond weer eeen mannetje in oranje. Die wilde me terug sturen.
Die kan op. Er staan overal bordjes.
Ach man rot toch op met je klote wegen, ontschoot me zeer gemeend.
Op die tocht van woensdag rij ik ondr de luchtlandingsbaan voor vliegtuigen door. Iedere paar minuten komt er een heel groot over. Als ik zwaai kunnen ze dat zien door die kleine raampjes.
Je hebt al genoeg aan je eigen beperkingen. Zwaaien naar vliegende passagiers lijkt me echt het meest zinloze wat een mens kan doen, op zwaaien naar een koning(ing) en dictator na.
Een reactie posten