Vliegen

gebroken benen

---

Mijn fiets vliegt, zodat ik veilig en opgefrist kan landen. Dat maakt dat ik verder kan.

Alles verandert, een boek over moraal, (mannen)macht, gender, hypocrisie, het afscheid van een stormachtige loopbaan, loslaten (zonder onverschilligheid) en je eigenweg gaan, kruipt steeds weer in mijn hoofd. Altijd zijn er wat zinnen in een boek die opvallen. Het is mogelijk hier een politieke zin met de woorden Gazagetto, vrijheidsstrijders aan te halen. Laat ik dat niet doen, maar een andere: “Het is beter ooit iemand, te zijn geweest dan nooit iemand te zijn geweest.” Doet me nu ik dit opschrijf overigens denken aan It's better to burn out than to fade away.

Het einde van het boek is een domper. De hoofdpersoon verlaat baan en boek op de laatste pagina op een paard dat ze de vrije teugels laat. Ze ziet wel wat ze tegen komt. Makkelijk het boek uit. Ik voorzie gebroken benen. Het duurt even voordat ik me bedenk dat je ook kunt afstappen daar waar het bevalt. Niet alles is op te lossen door met je poten in de modder te blijven staan.

Over het achterlaten, laten wegglijden, van wat niet op te lossen valt, had ik deze week ook een gesprek in de tuin met een oude vriend. Hemmerechts gebruikt twee keer de bekende metafoor van het water dat van een eend glijdt. Bij ons in het tuingesprek kwam het water van een ook al bekende beeldspraakberg. Het neemt de weg van de minste weerstand, maar gaat op de lange termijn zware opgaven niet uit de weg. Zo bereikt het haar doel. Dat water neemt mee wat mee wil en laat het andere liggen. Het gaat door totdat van de berg niets over is.

Pias

Nee

hij hoeft niet neergehaald

of afgesneden

de gekraagde fallus

zuil van heldenmoed.

Schip en bemanning

liever de lucht in.

Deze kamikaze officier

van niet al te hoge rang

patriotische pias

geen greintje gevoel

stak de lont in het kruitvat.

Vrouwen bleven alleen

kinderen vaderloos

de opzet geslaagd.

Laat staan dit gedrocht

door Koning Willem I ingericht

als eerbetoon aan één van de

vele doden.

Bij de ontploffing kwamen 28 van de 31 bemanningsleden om het leven, onder wie Van Speijk zelf, en een onbekend aantal Antwerpenaars. Als eerbetoon (!) zou de Koninklijke Marine sindsdien een schip (of zelfs een hele klasse) naar hem vernoemen.


De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.



Lera Auerbach is voor mij een nieuwe componiste. Er bestaat echter nog veel meer werk van haar.