Veiligheid

Wat 'n week

---

Wat een week. Militaire uitgaven schieten her-en-der de hoogte in onder verwijzing naar de gevaren van Rusland en China en om het nog wat aan te dikken die van IS. Dat is in Oost-Europa en het Japanse militarisme begint op stoom te komen. Deze week nam de zelfverdedigingsmacht het tweede vliegdekschip (voor verticaal opstijgende vliegtuigen) in dienst. Nog een dag of tien en dan zullen we horen hoeveel ons eigen leger erbij krijgt. Want ook hier is de trend omgebogen. En laten we reëel zijn West-Europa en Midden-Europa geven samen slechts drie keer zoveel uit aan het leger als Rusland.

Wat een week. Een vriendin van me kreeg deze week de opdracht om een foto te maken over veiligheid. We hadden het erover waar je aan zou kunnen denken. De lijst is schier eindeloos. We doen heel veel aan veiligheid. Soms schiet die zijn doel voorbij. Zoals in de alinea hierboven, of bij het betuttelende wegnemen van ieder gevaar in een speeltuin of een stukje braakliggend terrein. Maar er zijn reddingsboeien op de pont, de helm voor op je hoofd. Ik besloot vandaag zelf zes foto's met het thema veiligheid te maken.

Wat een week. De documentaire over de aanschaf van de Joint Strike Fighter kwam op televisie. Een film die Rob Boogert – een vredesactivist uit Den Haag – wel in beeld nam, maar niet aan het woord liet. Een film die een versimpeling van de werkelijkheid door SP-kamerlid van Velzen in Buitenhof liet horen, maar niet dat zij in de Tweede Kamer bijvoorbeeld al over 48 JSF's sprak terwijl anderen voor hetzelfde geld nog ergens in de tachtig zaten, om maar wat te noemen.

   Ik zag vooral militairen die hun straatje schoon mochten vegen. Een serie aantijgingen (niet bestand tegen bliksem, niet de oceaan over kunnen vliegen e.d. P.S. Dit punt werd pas de wereld uit geholpen in 2024, 8½ jaar nadat ik dit schreef.) werd als onkundigheid van de criticasters aangevoerd, maar de bronnen waren vaak deskundigen, de Amerikaanse rekenkamer (GAO) of zelfs het Pentagon. En het falen was nog niet verholpen jaren nadat de JSF's klaar hadden moeten zijn. Als zelfs piloten morren dan kan je dat toch niet als onkundigheid afdoen.

   We hebben de vliegtuigen nodig, want als we ze inzetten dan moeten we over het beste beschikken voor onze militairen, komt het sterkst naar voren uit de film. Dat heet een cirkelredenering. Want waarom zouden we ze inzetten? Wat ik zag was geen documentaire, maar een als 'botte bijl verhaal' vermomde propaganda film.

Wat een week. Ik keek weer naar de film die ik ik bijna dertig jaar geleden in de Amsterdamse Movies zag en me verpletterde, Los santos inocentes, van Mario Camus. De film gaat over het feodalisme onder Franco.

    Een mentaal gestoorde landarbeider weet zich niet te gedragen. Hij wast zijn handen met pies, hij poept waar hij kan hurken, hij stinkt en kent zijn plaats niet. Hij kan wel goed omgaan met het misvormde kind van zijn zus en met vogels (zoals een uil en kraai waar hij zielsveel van houdt). In al zijn viezigheid ga je hem mogen, met zijn kinderlijk lieve lach en onschuld.

   Zijn zwager kan zich wel aanpassen (hij kan zelfs een spoor volgen alsof hij jachthond is), maar dat leidt er wel toe dat hij zijn kinderen kwijt raakt. Die hebben genoeg van dit leven, dat doet denken aan 19e eeuwse pre-industriële onderdrukking, maar speelt in de jaren zestig. Ik werd weer kwaad. Wat een kracht in die film.

Wat een week. Een dag ging door een gevoel van misère en pijn de mist in. Dat sloopt. Ik schreef te weinig. Waarschijnlijk een laatste keer gezwommen in het buitenbad. Voor vertrek las ik dat de stroom vluchtelingen eigenlijk niet meer is dan een druppel op 500 miljoen inwoners van de EU. Vandaag stroomde regen over me heen, terwijl ik fietste en als ik thuis kom blijkt een kameraad te zijn gestorven, waar ik veel aan te danken heb.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.