Westelijk Havengebied

en verder

---

Het is vreselijk weer: regen en storm. Ik heb keel- en hoofdpijn en snotter, maar zit wel in het zadel. Het gaat langs Gielissen dat momenteel helemaal in Jakarta op een wapenbeurs werkt.

Als ik voor het zoveelste stoplicht – nog steeds in het Westelijk havengebied - stil sta dan zie ik een mooi affiche Kiss & Cry. Het is net wat je wil je zien. Aan de andere kant van de weg ligt een olie- en chemicaliëntanker uit de represieve stadstaat Singapore. Toch ook mooi in zijn oranje stoerheid en symetrie.

Maar wat waren de echt mooie belevenissen deze week? Mijn duik in zee. Joho zelfs in november nog.
'Je ziet er beter uit. Je kijkt ook anders,' zegt iemand tegen me. Sinds ik kwakkel ben ik veel onvermogen tot (gevoelig) inleven tegengekomen. Het tegenovergestelde gelukkig ook. Zoals nu.

Vreemd vond ik dat een paar linkse Nepalese partijen hetzelfde over het wapenhandel verdrag (ATT) denken als ik. Ze vinden het verdrag niet nodig, omdat er nationale wetten zijn. Die partijen waren eerder belangrijk bij het herwinnen van de democratie in Nepal en kletsen dus niet zomaar wat uit hun nek.

Zware golven slaan op het basalt bij Huisduinen. Later piept de zon net over de dijk onder de wolken vandaan. Mijn keelpijn is grotendeels verdwenen.

Woorden komen en gaan

Als ik niet schrijf
en geen film of TV kijk
niet een krant of boek lees
dan schrijf ik

de woorden komen
op de fiets, onder de douche
in het zwembad

Zinnen vullen mijn hoofd
Gedachten zijn vrijwel af

Ik moet ze herhalen en herhalen
en dan vliegensvlug verwerken
Of ze verdwijnen onder druk

De dag erna is wat ik schreef
dikwijls minder dringend dan gedacht

Slechts met enig geluk staan
de goede woorden
mooi op tijd op de juiste plaats

martin


De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.

Ik haalde een oude plaat uit de kast, Joan Armatrading, Me Myself I, 1980. Ik was 18. Ma-me-o-beach, een mooi strandliedje.