3.20

vervolgweg

---

“3.20” Zegt een van de mannen.als hij de breedte van het fietspad door de duinen bij Noordwijk meet. “Het is mooi geworden,” zegt de man die fietsers uit het zuiden duidelijk moet maken dat ze van het pad af moeten en die uit uit het noorden dat ze er weer op mogen. “Ieder zijn werk,” bromt hij.

Mijn vak is ook dat van dwarsligger. Minder linksdirect door zee dan ik was, maar er zijn grenzen. Op zo'n grens liep ik onlangs. De aansporing Free Palestine was ongepast in een internet community waar ik buitengewoon actief was en waarbij lang niet alles in mijn eigen kraam te pas kwam. Ik moest mijn buurtfoto waarop een fröbbelwerk met deze kreet verwijderen. Ik ben er inmiddels zelf verdwenen.

Als drie meter twintig teveel is dan ga ik wel en ben weer wat verdrietiger over de wereld waarin ik leef. De zee, het strand, het geruis zijn veel belangrijker dan douaneactiviteiten op dubieuze gronden. Eind september een duik in de zee bij Den Haag is veel plezieriger. Een mooie route door het Groene Hart vinden veel genietbaarder. Het hoofd is leeg en een vervolgweg is al weer gevonden.

Vleugels

Daar gaat een kleine rups;
hij loopt niet, maar vliegt omhoog.

Een sliert draad vangt de wind
en drijft op de warmte van de zon.

Verwonderd kijk ik het dier na
dat kan vliegen zonder vleugels.

Martin

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie.