Mint Wit

& Grijs

Soms maak je wel eens een barre tocht. Een enkele keer is een tocht Bar en Boos. Zo'n dag was het vandaag. Vooral doordat ik – een stukje lopend! – uitgleed over het basalt van de waddendijk en mijn rug met een klap op het zwarte steen sloeg.

Net uit 't Twiske zag ik het al, een zware grijze lucht. Net voor Oosthuizen viel de eerste sneeuw. Het zou de komende vier uur niet meer ophouden. In Den Oever at ik bij de vissershaven een schol. Even zat ik droog.

Bar en Boos hoeft niet lelijk te zijn. Het mintgroen van de boederijen straalde door sneeuw en langs grijze lucht. De traditionele Westfriese kleuren zijn op het randje van smaak en wansmaak. Juist daarom kan ik er steeds opnieuw van genieten.

West-Friesland was een uur voor mijn scholletje. Het echte grijs kwam erna. Het aller aller mooiste grijs dat ik ken. Het grijs van de drooggevallen Wadenzee. Op die gladde vlakte bewogen plevieren, ganzen, bergeenden en kluten. Die vogels en vooral de laatste brengen kleur in het overweldigende grijs.

Je kan de foto's aanklikken voor een grotere versie.