Feest

Leven

Op 16 november maakte ik nog een foto van een laatste kievit. Nu zijn de meeste al weken terug van hun overwintering in Zuidwest Europa. De mannetjes duikelen door de lucht alsof het leven een feest is. Ga tot de kievit gij schagrijn. (Spreuken 6) Gisteren zag ik iemand zo op haar werk, omdat ze vandaag op vakantie zou gaan.

Vorig jaar fietste ik een paar dagen later grote stukken van de route die ik ook vandaag reed. De bloemetjes die me toen opvielen (sneeuwroem), waren nu ook weer duidelijk zichtbaar. Laatst heb ik mijn hele blog eens doorgelezen. Ik was bang dat er een overdreven tobber aan het woord zou zijn. Dat valt mee. Wel een zoeker. Eén die stap-voor-stap verder komt. Ik ga vaker terugkijken naar mijn tochten van vorig jaar.

Van Jan de Stripman leerde ik dat je niet teveel te koop moet lopen met je narigheid. Dat stoot mensen af. Hoewel ik soms mensen toch moet wijzen op het feit dat ik liever zit dan sta. Als de pijn van mijn gezicht straalt zeg ik er liever toch maar wat over.

Maar vandaag geen getob over narigheid en schoonheid, zoals vorig jaar en zo vaak op dit blog ('t scheelt dat ik voor Petten naar huis keerde en dus ook Den Helder niet bereikte). Ik zag mooie natuur, een prachtige zee, een opa en oma met kleinkinderen op het strand. Ik voelde de zon op mijn huid.

Je kan de foto's in dit blog aanklikken voor een grotere versie.