hooischudder

vraagtekens

Nog een dag mooi weer om het hooi te schudden. Vroeg op. Hopen op droogte tot het binnen is. In vliegende vaart trap ik zelf naar Hoek van Holland. Nog tijd voor de bakker en wat smeer tegen het piepen van de raderen.

“Gooi mijn handschoenen eens aan,” hoor ik achter me, waar net de KRVE 71 aanmeerde. “Ik hou niet van schoonmaken met blote handen en doe er ook maar een theedoek bij.” Er komt een gesprek met Rotterdamse humor en directheid tussen passagiers en personeel van. Altijd wat en nooit vervelend bij de Fast Ferry naar de Maasvlakte.

Deze week zag ik twee films die veel meer waren dan tijdverdrijf. Pan's labyrinth, een even sfeervol als aangrijpend verteld verhaal. Je zou er anti-facist van worden. En A Serious Man over het leven dat komt of je

zomaar ontglipt en waarin mensen onvoorspelbaar anders zijn dan verwacht. Net het echte leven. Het devies is doorleven.

In Middelburg stapte ik in de trein. Ik zat nog niet eens en een conducteur in gevechtspak maande al: “uw kaartje.” Mijnheer ik ga eerst zitten, reageerde ik meteen. Later bood hij zijn excuses aan. Een vrouw die ook net instapte, verbaasde zich over de kleding. Ik had het al eerder gezien. De conducteur als wetshandhaver en niet als service verlener van en door de NS.

Bij Rotterdam-Blaak stapte een getekende man het compartiment binnen. De vrouw haalde onmiddellijk haar portemonnee uit haar tas. De man stak iets verderop zijn verhaal af en vertrok. Zij: “mijnheer!” Geen reactie. Ze wilde geven, omdat het zo aandoenlijk was en het zo moeilijk is om dit allemaal te doen voor een paar euro's. Het deed goed dit basale medeleven, zonder teveel vraagtekens. Ze kon zo het boek in dat ik zat te lezen, Samen ben je minder alleen.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.