Sallandse heuvelrug
Onderweg om mijn nieuwe tentje op te zetten in de tuin van de gever. In de sprinter naar Zwolle lees ik twee artikelen. Het ene gaat over het Japans nationalisme en hoe dat zich verhoudt tot de bevolking, buurlanden als Zuid-Korea en China en de Verenigde Staten en de binnenlandse politiek.*
De schrijver kijkt om in weemoed als hij beschrijft hoe afgehaakt LDP politicus Ichiro Azawa als voorman van de Democratische Partij van Japan (DPJ) opzij werd gezet door bureaucratie, pers en politici uit VS en Japan.
Daarna begon ik aan een artikel over veteranen van de recente oorlogen en hoe het sterftecijfer door zelfmoord onder hen hoger is dan het aantal gesneuvelden in de oorlogen zelf.** Tegelijkertijd is het aantal Amerikanen dat een volgende oorlog in het Midden-Oosten steunt stijgende. Wie is normaal en wie is gek, vraagt de schrijver zich retorisch af. Waarom staan we niet stil bij wat oorlog kost?
Twee uur later zat ik boven op de Holterberg tussen de paarse hei en met voor Nederland zeldzaam grootse vergezichten. De wereld van beneden is verdwenen. Pas 's avonds begint mijn gastheer over de Indonesië weigeraars. Hij laat een plaatje bij een artikel*** zien waaruit blijkt dat vooral mannen uit de Noordelijke provincies weigerden. Waarom dat zo is, daar denk ik op de even mooie terugtocht niet aan. Dat doe ik pas als ik deze woorden schrijf.
* R. Taggert Murphy, On Shinzo Abe's Japan
** JoAnn Wypijewski, Home alone
*** Antoine Weijzen, De echte slampamper is de Indiëganger, herstel dienstweigeraars in ere
De schrijver kijkt om in weemoed als hij beschrijft hoe afgehaakt LDP politicus Ichiro Azawa als voorman van de Democratische Partij van Japan (DPJ) opzij werd gezet door bureaucratie, pers en politici uit VS en Japan.
Daarna begon ik aan een artikel over veteranen van de recente oorlogen en hoe het sterftecijfer door zelfmoord onder hen hoger is dan het aantal gesneuvelden in de oorlogen zelf.** Tegelijkertijd is het aantal Amerikanen dat een volgende oorlog in het Midden-Oosten steunt stijgende. Wie is normaal en wie is gek, vraagt de schrijver zich retorisch af. Waarom staan we niet stil bij wat oorlog kost?
Twee uur later zat ik boven op de Holterberg tussen de paarse hei en met voor Nederland zeldzaam grootse vergezichten. De wereld van beneden is verdwenen. Pas 's avonds begint mijn gastheer over de Indonesië weigeraars. Hij laat een plaatje bij een artikel*** zien waaruit blijkt dat vooral mannen uit de Noordelijke provincies weigerden. Waarom dat zo is, daar denk ik op de even mooie terugtocht niet aan. Dat doe ik pas als ik deze woorden schrijf.* R. Taggert Murphy, On Shinzo Abe's Japan
** JoAnn Wypijewski, Home alone
*** Antoine Weijzen, De echte slampamper is de Indiëganger, herstel dienstweigeraars in ere
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.
4 opmerkingen:
Op de Holterberg is ook een grote oorlogsbegraafplaats te vinden.
Martien ik ken de berg uit verhalen van een dit jaar overleden buurtbewoner van me, Cor Thesing. Hij zat er in de Tweede Wereldoorlog en was betrokken bij de wapendroppings daar. Maar even zag ik dat niet. Dat heeft een mens wel eens nodig.
Veel communisten en pacifisten in het noorden, toen. Toch?
Ja ik denk dat de aanwezigheid van de CPN zeker een grote invloed had. Zie de Tweede Kameruitslagen van 1946 (nlverkiezingen.com/TK1946A.html) Het was de enige partij die de Indonesië weigeraars steunde. Verder had je veel christen socialisme en anarchisme in Nooord-Nederland. Opvallend dat in de Noordoost polder heel veel communisten zaten in 1946.
Een reactie posten