zaterdag 9 mei 2015

IJscoman




Tevreden

“Ach ik ben tevreden met mezelf,” zegt de ijscoman bij de Reeuwwijkse Plassen. “Dan komt het vanzelf goed.” Het zijn woorden die passen bij zijn nering; ijsjes die het leven luister bij moeten zetten.

De mens is teveel gericht op introspectie. Het naar buiten kijken is zeker zo belangrijk voor een gelukkig leven, schrijft Roman Krznaric in zijn boek Empathie. De mens is ook de wereld om hem heen en niet alleen de individu die er steeds meer van is gemaakt. Die betrokkenheid kan ook het persoonlijke ongeluk relativeren en daarmee verminderen. Ik weet nog steeds niet zo goed waar ik het boek moet plaatsen.

Dat meer empathie de wereld ten goede kan komen daarmee ben ik het helemaal eens. Maar meeleven met de een kan soms de last van de ander zijn. Krznaric zet zich af tegen ideologieën en politieke partijen, maar uiteindelijk moeten ideeën, meeleven en bedenkingen vormgegeven worden en omgezet in beleid, regels en wetten. Daarvoor is soms ook een schijnbaar zakelijke analyse nodig van het hoe, waarom en wat.

“Met die tevredenheid ben ik niet rijkelijk bedeeld,” bedenk ik me als ik de ijscoverkoper voorbij rijd. (Overigens een ander dan op de foto.) Meeleven met de wereld kan me niet tevreden maken. Maar laat me een klein beetje tevreden zijn met wat ik eraan doe in plaats van de onvrede met de wereld tot mijn ontevredenheid te maken.

Mieren III


In een door mieren bezocht huis
schrijf ik,
veeg weg wat me stoort.

Een ijle lijn mijnwerkers
op de kam van het laken.
Stippelrij snijdt
een hoek van dit zelfde papier.
Omslaan van de deken
is geen nonchalance meer
maar moord.

Afkoelingsperiode
één tot honderd. Waarom toch
kan ik mijn gelede veelvoeters
niet laten scharrelen
over deken en vel,
een beetje terughoudendheid
van beide kanten.

Vergeet het. Gewiekste
colonne rukt op
richting schaamhaar. ‘Verdomme
ik roei jullie uit’. Maar

bewust gaat het moeilijker
want zeg nou zelf.
wie wil er nu
met Hitler in de tobbe?

Met blazen probeer ik
mijn rijk te bewaren.

Titelgedicht uit Frank Diamand, Gedichten, Wie wil er nu met Hitler in de tobbe? Amphora Books, Amsterdam, 2015. (Heruitgave)



Je kan de foto's aanklikken voor een grotere versie ervan.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

De bovenste foto is weer zo'n juweeltje!

martin zei

Bedankt. Die wiek voor het raam met dat kanten gordijntje vond ik zelf ook wel goed. Maar die bovenste vond ik zelf ook de mooiste. Alleen al om de thermoskannen.