dromen
Weg van de beeldspraak; als ik Vliegbasis Soesterberg opfiets hoor ik ze meteen, de leeuweriken. “Ze zijn terug,” zegt een man die van vogels houdt. Zijn vrouw weet dan weer veel van bloemen. Net als ik denkt ze dat er een rietorchis staat. Samen genieten ze van wat ze zien.
Bij Drakensteyn zie ik een rij rode damesmuiltjes. Ze zijn leeg en wandelen weg. Het blijft dus bij dromen.
indien je dit krankzinnig vindt habibi
bedenk dan kilometers verderop
zitten echte meisjes en jongens angstvallig
als daad van verzet op terrassen van starbuck
luidkeels te vrezen voor het leven
Fragment uit Ramsey Nasser, de ondermens en zijn habitat, bundel onhandig bloesemend; gedichten (Amsterdam: De Bezige Bij, 2009)
Je kan de foto's aanklikken voor een grotere versie ervan.
3 opmerkingen:
Had je al die rode schoenen meegenomen en daar neergezet?
Nee er rommelde iemand in die woonwagen en die zal wel kunstenares zijn en dat hebben bedacht. Ik fietste er toevallig langs. Het hoort bij vuurol vermoed ik.
Of kijk hier voor informatie.
Een reactie posten