 |  |
Pro Patria
In Vianen draai ik naar een bronzen beeld aan de kant van de Buitenlandpoort, net buiten het oude centrum en de stadswal. Het ziet er mooi stoer en een tikkeltje exotisch uit. 40-45 lees ik meteen. 'Er zijn hier aan het einde van de oorlog vier mensen gefusilleerd,' zegt een man die langs wandelt. 'Over Verhoef heb ik net nog een artikel gelezen. Hij organiseerde die staking in '42,' vult hij aan. Los van de oorlog vind ik het beeld mooi.
Als ik thuis kom zoek ik het op. Het gaat om een geknielde vrouw die de eed van trouw zweert aan het vaderland. Dit in de geest van: 'Ben ik van Duitsen bloed. Den vaderland getrouwe. Blijf ik tot in den dood.' Onze eigen versie van Pro Patria Mori met extra ranzig randje. Een bruidje voor het vaderland. Mijn plezier in het beeld is opeens weg. En waarom herkende ik het gebaar van 'trouw zweren' niet meteen.
Hoe zat het eigenlijk met P. Verhoef, vraag ik me af. Hij was Nederlands agent lees ik en actief in Friesland. Werkte bij de Verblifa N.V. fabriek in Utrecht. Verder kom ik zo snel niet.
De zon schittert op het water. Ik zie zilverreigers, wielen, vlak rivierenland, dijkdorpjes (met bemoste daken) en hoor de stilte van het Brabants landschap in het donker. Alleen de varkens ruik je. In de trein terug lees ik voorop de Volkskrant dat studenten niet langer aan een Universiteit willen studeren waar rendementsdenken het beleid bepaalt en meer inspraak eisen. Een kiem van hedendaags verzet?
Candelight
wat het is
houden van?
dat is er zijn
als je nodig bent
als je het weet
dan nog
is het moeilijk
er naar te leven
bovendien
houden van
betekent ook
samen genieten
van liefde
bos en bloemen
kinderen en poëzie
helemaal weet je
het nooit,
maar zonder is het
onmogelijk
Ik zal er zijn
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.
 |  |
8 opmerkingen:
Een Stauthamer (het beeld). http://nl.wikipedia.org/wiki/Cephas_Stauthamer
Kon slechter.
Hou van het licht in deze tijd, juist omdat het nog niet zo hard is.
Blew het is prachtig qua vorm, uitstraling en vrouwen figuur. Alleen als ik dan over de betekenis ervan nadenk, dan is het net alof er een scherm voor dat moois wordt getrokken. Het blijft mooi!
Het licht in de late middag tovert vroeg twintigste eeuwse boerijen (en eerder) met wat bomen om tot 17e eeuwse romantiek, alsof ik door de Gouden Eeuw fiets.
“When will my country die for me?”
(Grace Slick)
it seems some pills make you smarter
Candelight: Misschien moeten meer mensen er over nadenken. Het komt mij vaker voor dat houden van vooral eigen behoeftebevrediging is.
En het is ook helemaal in de mode dat we vooral moeten kijken naar wat goed voor ons is. Waar is de tijd dat liefde betekende dat je keek naar wat goed voor de ander is?
Een lieve slotzin. Mooie foto's. Die zager in de boom lijkt zo klein dat je bijna iets mysterieus verwacht.
En dan is zo'n zin schrijven honderd keer makkelijker dan er naar te leven. Maar als je dat weet dan gaat het al weer beter.
Een reactie posten