 |  |
Angsthazen
Journalistiek onderzoeker zo noem ik me van beroep. Maar wat is dat? Er is in ieder geval weinig behoefte aan. Journalisten doen hun eigen onderzoek of ze werken op redacties in teams. Ik ben een buitenbeentje die her-en-der een plekkie heeft. Veel ruimte valt weg door de bezuinigingen en de grote hoeveelheid werkeloze journalisten maakt de spoeling ook niet dikker.
Een buitenbeentje ben ik ook omdat ik het steeds niet kan laten een benadering te kiezen die me politieke zinnig lijkt. Dat betekent niet persé een kokervisie, maar wel het zoeken naar inhoud die de gangbare zienswijzen aan kaak stelt; die rechts en het dominante neoliberale vertoog in de wielen rijdt. Soms vergeet ik even dat ik daarbij alles tot achter de komma moet uitleggen, zo ongewoon is het geworden om kritisch te zijn op mijn terrein van wapenhandel en internationale politiek.
Op de fiets wilde ik hier over nadenken. Maar het lijf wilde dit weekend niet. Dat denken is nodig. Het wordt immers niet geaccepteerd dat journalistiek en activisme bij elkaar komen. De journalist is er voor de feiten en niets dan de feiten en hij of zij is objectief. Iedereen weet wel beter wat betreft dat laatste; alleen de onbenullen geloven in die objectiviteit. Maar net als er geen journalistiek mogelijk is zonder feiten, zo is er ook geen activisme zonder mogelijk. Geen goede actie en geen juist bericht gaat over dun ijs.
Maar de objectiviteit wordt gepreekt door angsthazen (zijn ze bang voor de beschuldiging van linkse journalistiek of een gebrek aan redactionele zelfcontrole). Gek dat ze daar bij de Telegraaf en WNL geen last van schijnen te hebben. Helaas heb ik geen energie om wat krachtvoer te strooien. Mezelf houd ik amper op de been; ik zou het anders graag doen. Beetje leven in de melkveestal van de journalistiek, geen relletjes, maar onderbouwde kritiek. Straks gaan toneelspelers en zangers voorop in plaats van journalisten.
minder woorden
verdwijnen vluchtig, maar
komen zomaar en te onpas
weer naar je toe.
Ik zei ik houd niet van ...
Je vertelt dit met luide stem
als het me wordt voorgezet
twee mensen in verlegenheid.
Uit de gesloten school klapte ik
ergens achteraf, in veilige omgeving
dacht ik, het verhaal trok verder
bereikte de directie.
Taal wordt doorgebriefd
ook nu posterijen niet meer functioneren
kan zij met of zonder opzet schaden
waar je het niet verwacht.
martin
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan. De flappen zijn gevuld met pompoen, pijnboompitten en geroosterde en gemalen komijn. De andere foto's zijn gemaakt in de centrale bibliotheek van Amsterdam.
 |  |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten