Vergetelheid

Rot op!

De pijn bij het uit bed stappen. “Ach man loop toch niet zo te lamenteren over kwalen en vermoeidheid! Ga toch trappen,” bas ik tegen mezelf om er weer vaart in te krijgen. Maar eerst geef ik nog een advies voor niets en dan pas op de fiets. Als dat gaat – of nog wat minder -, is 't toch goed genoeg. En wat niet kan, dat kan niet.

De zwaluwen zijn verdwenen, maar de kardinaalsmuts bloeit.
Rot op met je vergetelheid. Laat het horen. Schrijven gaat immers ook nog.

(Ach was het maar zo gemakkelijk denk ik een nacht later. En dan begint het verhaal weer opnieuw.)

Je kan de foto's aanklikken voor een grotere versie. De foto van de kwallen is van 28 de andere foto's van 27 september.