Dit was de vierde buitenlandse vakantie met de kinderen. We bleven dit keer niet op een plaats staan, zoals anders, maar verkasten drie maal. Eerst de Ardennen, later naar de Vogezen en toen weer terug naar de Ardennen; alle ver weg van de zee. Wel lagen de campings waar we verbleven aan een rivier. De eerste aan de Semois, een in de zomer weinig indrukwekkende rivier die in het zuidoosten van België traag tussen bossen en velden stroomt. De camping in de Vogezen lag bij het plaatsje Grange sur Volange. Tenslotte lag onze laatste camping naast de Lesse, een nog geringer riviertje dan de Semois, maar wel bekend omdat het door de grotten van Han stroomt.
Anders was deze vakantie ook omdat ik een fiets meenam – Henk bedankt! Die fiets ging per trein een stuk België in. Van Chassepierre aan de Semois fietste ik naar Nancy. Een groot deel van die tocht ging door het boerenland van Noord-Frankrijk. Duidelijk werd de route pas weer – zonder kaart – toen ik de Moezel naar het Zuiden volgde. Deze rivier liep bijna tot onze vakantiebestemming. Het was het meest natuurlijke deel van de route; spoor, snelweg en lokale weg lopen er vlak naast elkaar. De rivier zelf zag ik maar af en toe. Hij werd verborgen door fabrieken en huizen. Naïeveling die ik ben, had ik me het Moezeldal romantischer voorgesteld.
De reis terug van Colmar in Frankrijk naar Jemelle in de Ardennen maakte ik grotendeels met de trein. Ook die neemt veelal de route van het water: de Rhone, Rijn, Saar, Moezel en Maas. Na een bezoek aan de grotten in Han, waar in 24-uur de Lesse 2 kilometer aflegt, fietste ik terug naar Maastricht. Het eindpunt van mijn vakantie. Meer dan de helft van die laatste tocht ging langs de Ourthe en de Maas.
Tijdens het fietsen heb ik weinig gedacht, maar vooral getrapt en rondgekeken. Pas op het laatst besefte ik dat de vakantie voorbij was en het normale leven weer gaat beginnen. Tot voor kort gebruikte ik mijn laatste vakantieweek om te bedenken wat ik zou gaan doen. Vakantie lijkt nu een vlucht die plotseling eindigt. Bijna als het bergafwaarts fietsen. Ben je daar aangekomen dan moet je toch weer verder, vaak omhoog. Gelukkig is me dat de hele vakantie goed gelukt. Bovendien is een deel van Europa door het fietsen en het zicht op de loop van de rivieren overzichtelijker geworden. Er is een natuurlijke kaart waar je gebruik van kan maken.
3 opmerkingen:
Mooi, Martin ! De moezel is in Duitsland, tussen Trier en Koblenz, wel behoorlijk romantisch, hoor. Met steile hellingen, wijngaarden en kastelen.
De ourthe is anders ook mooi, mijn favoriete ardennen-rivier...;o)
Jan dat stuk van de Moezel ken ik ook, daar had ik een beetje mijn idee op gebaseerd. Wel veranderd alles snel vanwege toenemend verkeer. Op je fiets voel je je dan toch een beetje verloren.
De Ourthe heeft jaren geleden een lange, mar mislukte, poging om te stoppen met roken begeleid (er loopt een mooie GR langs) en ooit kanode ik er dertig kilometer in februari. Die liefde voor de rivier deel ik wel. Het plaatje dat ik maakte, brengt hem wel mooi in beeld, vind ik.
Zeker ! Langs de ourthe heb ik lang geleden ook gefietst en gekampeerd. Nu is het me iets te ver weg...;o)
Een reactie posten