Katwijk in Zee; de kaarten van oma 1

Datering: 2 september 1935 Datering:16 juli 1921 Datering: 1928 Datering: 1931 Datering: 6 september 1929 Datering: 27 augustus 1925 Datering:22 juli 1928 Datering:tekst, zegel en stempel ontbreken.

Mijn oma liet een map met ansichtkaarten na die ze tijdens haar leven kreeg. De eerste kaarten stammen uit 1917, toen ze nog een klein meisje was. Opmerkelijk veel kaarten komen uit de badplaatsen. Katwijk spant de kroon.

Die plaats passeer ik regelmatig op een fietstocht langs de kust. Met een printje in mijn zak van de Katwijkse kaarten en een enkeling uit Noordwijk ging ik op pad.

In Noordwijk sla ik na Huis ter Duin, het hotel dat door Albert Speer lijkt te zijn ontworpen, linksaf naar een villawijk gebouwd op duinen. Mogelijk ligt daar het gebouw dat ik zoek. Ik zie niets en vraag twee gemeentewerkers me te helpen. Ze denken dat het gebouw aan de Koningin Astrid Boulevard ligt. Ik schatte mijn kansen daar zelf ook al het grootst.

De Astrid Boulevard is de rustige kant van Noordwijk. Rustig? Het is een bouwput, alsof er geen sprake is van een crisis worden villa's afgebroken en nieuwe opgebouwd. 'Mijn' pandje is verdwenen. Een bouwvakker die ik om raad vraag, weet het ook niet. “Hier ergens op de boulevard,” zegt hij. Zo groot is die niet en ik ga ook de kronkelweggetjes achter de boulevard langs. Niets. Op naar Katwijk.

De vissersplaats begint bij de monding van de Oude Rijn in de Noordzee. Deze uitwatering is in 1571 door de duinen gegraven, het Mallegat. Op de oever van het kanaal staat een mooi huisje op mijn kaart. Ik meen dat ik zie waar het stond, maar het is verdwenen. Op het strand staat een oud huisje. Dat dit weg is verbaast me niet. Ook de sluizen van mijn kaart zijn verdwenen. In 1984 werden ze vervangen. Weer twee missers. Datering: 1921

Nu zijn er nog foto's van gebouwen langs de Boulevard. Opvallende gebouwen met torentjes staan er op de kaarten. Dat moet niet moeilijk zijn. Ik zie heel veel vijftiger jaren bouw.
Aan het eind ben ik bij de haringkraam, maar een gebouw met een torentje heb ik niet gezien. Aan de kraam neem ik een haring en vraag om raad.

“Moet je haar hebben, ze heeft er verstand van,”“Nee die zijn weg. In zee verdwenen.” zegt de man. Ik geef mijn kopieën aan de vrouw.
“Ja, je zou het denken,” zeg ik wijzend naar de doorbraak.
“Mijn moeder had het daar nog over. Maar dat witte gebouw is een hotel in Noordwijk, langs de Koningin Astrid Boulevard,” voegt ze toe.

Thuis besluit ik maar eens te zoeken naar de huizen langs de Boulevard. In zee verdwenen, misschien, maar de oorzaak is de aanleg van de Atlantikwal. Bunkers werden er gebouwd en bijna zeshonderd huizen zijn langs de Boulevard gesloopt. Via de Haarlemmermeer, waar graan voor vis kwam, fiets ik weer naar huis. Mijn vangst was nihil.