Plezier

Knopje

---

Er is muziek waarvan ik me niet voor kan stellen dat er iemand is die het niet mooi vindt. Het is bijvoorbeeld Suite No. 1 in G major, BWV 1007 van Bach. Ja altijd Bach, zal je denken. Maar ook Beguine van De Kift behoort tot die categorie. Ik weet wel dat het idee niet klopt, maar ergens gaat dat knopje toch niet om naar verstand, maar blijft het op mijn eigen plezier staan – waarvan ik denk dat iedereen er blij van wordt.

Er zijn ook mensen die politiek culturele of maatschappelijke problemen aanpakken. Ze komen met de fraaiste oplossingen en brengen die de wereld in. Veel handen gaan op elkaar. In het land der blinden … etc. Opeens geeft iemand er een ronduit negatief oordeel over. De bedenker gaat dan uitleggen waarom het weldegelijk goed is. Blijkbaar kan de knop niet om en wordt niet bedacht dat een mening – zeker een politieke - ook maar een idee is, waarover je ook anders kan denken. Sterker nog dat aanpassen soms tot een beter resultaat leidt.

Strijders vallen

eiken waaien om,
de was van de lijn
zandkorrels buitelen terug in zee
aan elk begin zit een slot

oude strijders ze tuimelen,
verdwijnen onder stof

de legionair laat
zijn scutum vallen
zakt naar zijn sandalen
kleurt de aarde rood

nieuw schild dringt naar voren
blijven de testudo's in stand
tot in het ongewisse

de wormen van het slagveld
worden gevoed
met oude idealen
die smaken goed
(uitgestorven delicatesse)

alleen volhouden telt
verzuren doen de spieren
die het niet meer trekken

de nacht smaakt bitter
wachten op het volgende cohort
als de zon opkomt

De foto's zijn op 15 februari gemaakt  in Amsterdam. Je kan ze aanklikken voor een grotere versie ervan.