Flarden

waterdamp

---

Het is de week van de zeemist. Al in het begin van mijn fietstocht verdwijnt vrijdag in het Amsterdamse Westelijk havengebied de wereld achter een grijs waas. Het is pas bij tochtgat Den Helder dat de zon er flink doorheen komt. Woensdag maakte ik voor het eerst kennis met deze nevel.

Het strand kent opeens grenzen. Over het wad waaien witte watten naar land om opeens alle zicht weg te nemen. Een wereld waar je alleen kan zijn. Het was niet onplezierig.

Dubbelspel
Ingrid Jonker (vertaling Gerrit Komrij)

Ons dubbelspel heeft me vermaakt,
het slinks bedrog, de jaknik-praat.

De ene spiegel in mijn kamer was
gaaf-glad, de andere had een barst.

Je denkt maar, god-mens, dat je me doorgrondde;
ik zal je zo verwarren en verwonden

dat je van spiegel tot spiegel draaft om uit te vinden:
als dit hier zij is, God, wie is die ander …?

uit: Ik herhaal je (met biografie door Henk van Woerden waarvan mij het woord onschuld het meest bijbleef. Zoals hier: „Van Ingrid Jonker is vaak gezegd dat zij het domweg vertikte om volwassen te worden, dat ze zich vastklampte aan de wereld van het ongerijpte, het nog niet volgroeide. Het is eerder zo dat ze aan voorbeelden van onschuld hechtte, om eerlijk te kunnen blijven in een land dat zich aan leugens en bedrog laafde.”)

Je kan de foto's aanklikken voor een grotere versie ervan.