 |  |
op een warme winterdag
Het was een vreselijke week. Mijn beperkingen sloegen me herhaaldelijk in het gezicht. Er was er maar een waarbij de tranen niet branden; mijn fietstocht van afgelopen vrijdag was te lang in de kou, maar gaf voldoening. Mensen doen het snel fout, terwijl het vaak mijn eigen onmacht is die opspeelt.
Dan vlucht ik wel in het volgende trappen op de pedalen. Ik rijd naar Bergen en de tentoonstelling over Lucebert. Je draait er je eigen plaatjes. Miles en Tata Miranco zette ik op. De suppoost is er veel aan gelegen er niet suppoosterig uit te zien, zegt hij. De tentoonstelling is reclame voor het museumwezen. Museum Kranenburgh brengt meer dan er was, maar laat Lucebert bestaan.
Vluchten kan mooie ontmoetingen opleveren.
Doortrappen
als je het niet doet
val je om
Toch zokje ook
stil kannen gaan
staan en omkijken
naar wat was
voortrazend mis je
veel van wat passeert
even denk je alleen
aan het mooie
dat zo verloren gaat
de tocht voerde door
de wereld van het grootse
die soms van stroop
leek te zijn gemaakt
hij liep ook door de
buurten nabij waar
buren en beambten,
maar vooral buf en
je doen verlangen
door te trappen
de verre verte in
De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie - in een geval zelfs aan een volledige versie - ervan.
 |  |
4 opmerkingen:
Mooi, hoe je het beschrijft.
dank je wel
Vluchten is af en toe best goed. Maar zet je wel ook in op heelhouden?
Mooie expositie en ook foto's! Bergen vertrouwd en geliefd, alhoewel ik het ook wel eens donker en truttig vind. Al die bomen! Bergen aan Zee is als kustplaats bijna onverslaanbaar.
Ik geloof dat ik even niet van heelhouden weet. Heb het idee dat alles om me heen wegslaat als een duin bij westerstorm. 't Klinkt dramatisch, maar dat moet dan maar even.
Een reactie posten